Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. dŏmĭtĭus, a, um, adj. [domus], pertaining to the house: deus, who protects those married in the house, August. Civ. D. 6, 9.

2. Dŏmĭtĭus, a, um, adj., the appellation of a Roman gens. So Cn. Domitius Calvinus, tribune A. U. C. 695; consul 701, Cic. Sest, 53, 113; id. Vatin. 7, 16 al.
Cn. Domitius, censor 638 A. U. C., who conquered the Allobroges, Cic. Verr. 2, 1, 55; id. Clu. 42, 119; id. Font. 12; Val. Max. 2, 9, 6; and after whom, perhaps, was named the Domitia Via, in Gaul, id. ib. 4.
Cn. Domitius Aënobarbus, from whom is named the Lex Domitia de sacerdotiis, 649 A. U. C., Cic. Agr. 2, 7, 18; Gell. 15, 11, 2; Tac. Dial. 35, 1.
L. Domitius Aënobarbus, consul 699 A. U. C., and general of Pompey in the civil war, Cic. Att. 1, 1; 8, 1; id. Mil. 8; Caes. B. G. 5, 1; id. B. C. 1, 6; 2, 18 sq.
Hence, Dŏmĭtĭānus, a, um, adj.: milites, Caes. B. C. 1, 16; 22 sq.
Cn. Domitius Calvinus, consul 700 A. U. C., Cic. Deiot. 5; id. Cael. 13 et saep.
Cn. Domitius Aënobarbus, husband of Agrippina, and father of Nero, Suet. Ner. 5; Quint. 6, 1, 50.
Domitia, sister of the last-named, wife of Crispus, Quint. 6, 1, 50; 10, 1, 24; Tac. A. 13, 19.
Domitia Lepida, Messalina’s mother, Tac. A. 11, 37 sq.
But Cn. Domitius Corbulo, brother of Caesonia, Caligula’s wife, famous for his size and strength, Juv. 3, 251; Tac. A. 11, 18 sq.; 13, 8, was not of this gens.

dŏmo, ui, ĭtum (also dŏmāvi, Poëta ap. Charis. p. 252 P.; cf. Flor. 3, 22, 6: domata, Petr. 74, 14), 1, v. a. [Sanscr. root dam-, dām-yāmi, to be tame; Gr. δαμνηι, δάμαρ, δαμάλης, δμώς; Germ. zähmen; Eng. tame], to tame, to break (class.; for syn. cf.: vinco, supero, devinco, fundo, fugo, profligo, subigo, subicio).

  1. I. Lit.: boves, Varr. R. R. 1, 20, 2; Plaut. Pers. 2, 3, 7; 13; cf. poet.: vim taurorum, Enn. ap. Charis. p. 252 P. (Trag. v. 315 ed. Vahl.): et condocefacere feras beluas, Cic. N. D. 2, 64, 161; cf. id. Rep. 2, 40; id. Off. 2, 4, 14; Plaut. Truc. 2, 2, 64: pecus, Sall. J. 75, 4: vitulos, Verg. G. 3, 164: elephantos, Plin. 8, 8, 8, § 25 et saep.: asinum ad aliquid, Varr. R. R. 2, 6, 4; cf.: boves aratro, Col. 6, 22, 1; so, trop., linguam, Vulg. Jac. 3, 8.
  2. II. Transf., to subdue, vanquish, overcome, conquer: quas nationes nemo umquam fuit, quin frangi domarique cuperet, Cic. Prov. Cons. 13 fin.; so id. ib. § 32; id. Font. 1, 2; Liv. 7, 32; Tac. Agr. 13; Hor. C. 1, 12, 54; 2, 12, 6 ct saep.; cf. poet.: hostis vino domiti somnoque sepulti, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. 291 ed. Vahl.): quae te cumque domat Venus. Hor. C. 1, 27, 14: acrior illum Cura domat, Verg. G. 3, 539: illos longa domant inopi jejunia victu, Ov. M. 1, 312: terram rastris, Verg. A. 9, 608: ferrum igne, Plin. 36, 27, 68, § 200; cf.: plurima sulphure, id. 35, 15, 50, § 174: vim fluminis, Liv. 21, 30; cf.: impetus fluminum, Plin. 36, 1, 1, § 1.
    Poet.: uvam prelo, 1. e. to press, Hor C. 1, 20, 9 partem tergoris ferventibus undis, i e. to boil soft, Ov. M. 8, 651: impexos crines certo ordine, Stat. Achill. 1, 328: domitos habere oculos et manus, Plaut. Mil. 2, 6, 81; cf.: domitas habere libidines, coercere omnes cupiditates, Cic. de Or. 1, 43 fin.: virtus omnia domuerat, Sall. C. 7, 5; cf.: horrida verba, Tib. 1, 5, 6: avidum spiritum, Hor. C. 2, 2, 9: invidiam, id. Ep. 2, 1, 12: iracundias, Plin. 37, 10, 54, § 144 et saep.