Lewis & Short

praesaepe (praesēpe), is, n., and praesaepes or praesaepis, is, f.; also, praesaepĭa, ae, f., and praesae-pĭum (each of these forms less correctly written praesēp-), ii, n. [praesaepio], prop. an enclosure of any kind; hence, a stable, stall, fold, pen (syn. stabulum).

  1. I. Lit.: praesaepis bubus hibernas, Cato, R. R. 14: si villa habebat praesaepias laxas, Varr. R. R. 1, 13, 6 (al. praesaepes, al. praesaepis): stabant ter centum (equi) nivei in praesaepibus altis, Verg. A. 7, 275: in praesaepibus ursi, id. ib. 7, 17: nocturna claudere praesaepia, folds, Calp. Ecl. 1, 38: qui bona donavit praesaepibus, has expended his estate on his stables, Juv. 1, 59.
    A crib, manger: bonas praesaepis, Cato, R. R. 4: in praesaepiis, Varr. R. R. 2, 5: accedit ad praesaepe, Phaedr. 2, 8, 22: non altius edita esse praesaepia convenit, quam, etc., Col. 1, 6: praesaepium meum hordeo passim repleri jubet, App. M. 7, p. 194, 3.
  2. II. Transf.
    1. A. A hut, hovel; a dwelling, tavern: quin reciperet se ad praesaepem suam, Plaut. Curc. 2, 1, 13.
      Mostly plur.: scit, si id impetret, futurum, quod amat, intra praesaepis suas, i. e. in his own house, in his power, Plaut. Cas. prol. 56: vocat me hic intra praesaepis meas, into my house, id. Rud. 4, 3, 99: fucos a praesaepibus arcent, i. e. from the hives, Verg. G. 4, 168; id. A. 1, 435: audis in praesaepibus, in drinking-shops, Cic. Pis. 18, 42.
    2. B. A crib, com. for a table: scurra vagus, non qui certum praesaepe teneret, Hor. Ep. 1, 15, 28.
    3. C. The space between the two stars called Aselli in the sign of the Crab, Plin. 18, 35, 80, § 353.