Lewis & Short

nuptĭae, ārum (dat. nuptis, Inscr. Orell. 7421), f. plur. [nupta], a marriage, wedding, nuptials.

  1. I. Lit.: exornatis nuptiis, Plaut. Aul. 4, 10, 54: dum ego cum Casinā faciam nuptias, id. Cas. 2, 8, 50: nuptias adornare, id. Aul. 2, 1, 35: facere, id. ib. 2, 4, 9: coquere cenam ad nuptias, id. ib. 3, 2, 15: in nuptias aliquem conicere, Ter. And. 3, 4, 23: nuptias alicui conficere, id. Phorm. 2, 1, 28: apparare, id. ib. 4, 4, 20: in nuptiis alicujus cenare, Cic. Q. Fr. 2, 3, 7: nuptiarum expers, unmarried, Hor. C. 3, 11, 11: ab eis nuptiis abhorrere, Cic. Clu. 9, 27: conciliare, Nep. Att. 5, 3: quae nuptiae non diuturnae fuerunt, Cic. Clu. 12, 35: Cornificia vetula sane et multarum nuptiarum, id. Att. 13, 29, 1: ut minores ante tradamus ad nuptias, Vulg. Gen. 29, 26: providebit puellae nuptias et vestimenta, ib. Exod. 21, 10: incestae, Gai. Inst. 1, 59.
  2. II. Transf., of sexual intercourse: cujus mater cotidianis nuptiis delectabatur, Auct. Her. 4, 34, 45; Just. 31, 6, 3; Petr. 26.
        1. b. Of a change of form, i. e. union with a new body: illae suae monstruosae nuptiae, said of Lucius, who was transformed into an ass, App. M. 7, 22, p. 197.