Lewis & Short

intus, adv. [1. in and the abl. termination -tus; Sanscr. -tas; cf. ἐντός].

  1. I. On the inside, within: ibi intro atque intus subducam ratiunculam, Plaut. Capt. 1, 2, 89: vide sitne istaec nostra intus, id. Mil. 2, 6, 55: intus insidiae sunt: intus inclusum periculum est: intus est hostis, Cic. Cat. 2, 5: estne frater intus? Ter. Ad. 4, 2, 30: intus domique, Cic. de Sen. 4: ea, quae sunt intus in corpore, id. Fin. 3, 5, 18; cf.: intus in mundo, id. Univ. 10: intus in animis, id. Fin. 1, 13, 44; so, intus in cella Fortis Fortunae, Liv. 27, 11, 3: te intus et in cute novi, Pers. 3, 30: extra et mtus hostem habere, Caes. B. C. 3, 69.
    Poet., with abl.: membris intus, Lucr. 4, 1091: tali intus templo, Verg. A. 7, 192.
    With gen.: aedium, i.e. in the house, App. M. 8, p. 215, 24: adductos intus agere equos, closer to the goal, Ov. F. 6, 586; cf.: intus agere lacrimas, to moderate, Albin. Eleg. 114.
    Prov.: intus canere, v. Aspendius.
  2. II. To the inside, into, within, in (for the usual intro, cf. Quint. 1, 5, 50): intus novam nuptam deduxi viā, rectā, into the house, Plaut. Cas. 5, 2, 7 dub. (al. intro): die, me orare ut aliquis intus prodeat, id. Cist. 3, 8: quo simul atque intus est itum, Caes. B. C. 3, 26 (al. intro): intus in artus, Lucr. 2, 711; Ov. M. 10, 457; Tac. H. 1, 35: pollice intus inclinato, inwards ( = introrsus), Quint. 11, 3, 99; so Cels. 8, 4.
  3. III. From within = ἔνδοθεν, ex interiore parte (mostly anteclass.; cf. Brix ad Plaut. Capt. 196): tu in tus pateram proferto foras, Plaut. Am. 2, 2, 138: evocato aliquem intus ad te, id. Most. 3, 1, 145; id. Men. 1, 3, 35; id. Mil. 4, 4, 33; 49; cf.: intus evocato aliquem foras, id. Ps. 2, 2, 10; and: argentum intus efferre foras, id. Bacch. 1, 1, 62: obsera otium intus, Ter. Eun. 4, 6, 25: quicquid spinosum est et intus eminet, Cels. 8, 4.