con-sum, fŭi, fŭtūrum or fŏre (found only in the foll. exs.).
- I. To be together with or at the same time, to coexist: si neque alia quaelibet passio lumbricis confuerit, Cael. Aur. Tard. 4, 8, 122.
- II. To be, to happen: confido confuturum, Plaut. Mil. 3, 3, 66: spero confore, Ter. And. 1, 1, 140; cf.: ab eo quod est confit, id est perficitur, futurum tempus infinitivi modi confore facit, id est perfectum iri, Don. ad loc.