No entries found. Showing closest matches:
†† gaesum, less correctly gēsum, i, n. [Celtic], a long, heavy javelin of the Gauls; Gr. γαισός or γαῖσον (syn.: dolo, sarissa, sparus, lancea), Caes. B. G. 3, 4, 1; Liv. 8, 8, 5; 9, 36, 6; 26, 6, 5; Varr. ap. Non. 555, 13; Verg. A. 8, 662; Sen. Hipp. 111; cf.: gaesum grave jaculum, Paul. ex Fest. p. 99 Müll. N. cr.
In poets the weapon of the Africans, Sil. 2, 444; of the Greeks, Stat. Th. 4, 64.
‡ geseorētae, ārum, f., a sort of boat, Gell. 10, 25, 5 dub.
Gessius, ii, m., a Roman family name, Tac. H. 5, 10.
gesta, ōrum, n. [gero, II. B. 3.], deeds, acts (rare for res gestae): obscuriora sunt ejus gesta, Nep. Timoth. 4, 6; id. Hann. 13, 3; Sisenn. ap. Gell. 12, 15, 2; Liv. 8, 40, 5: fide gestorum comprobatā, Vet. Cuj. Jurec. Consult. 9, 6 Huschke; David, Vulg. 1 Par. 29, 29; 1 Macc. 13, 42.
gestābĭlis, e, adj. [gesto], portable (late Lat.), Cassiod. Varr. 1, 45; Ambros. de Noë et Arca, 15, 52 fin.
gestāmen, inis, n. [gesto].
- I. That which is borne or worn, a burden, load; ornaments, accoutrements, arms, etc. (poet. and in post-Aug. prose): clipeus, magni gestamen Abantis, Verg. A. 3, 286; so of a shield, Sil. 5, 349: hoc Priami gestamen erat, Verg. A. 7, 246: haruspices religiosum id gestamen (sc. margaritas) amoliendis periculis arbitrantur, Plin. 32, 2, 11, § 23; cf. id. 37, 8, 33, § 111: speculum, gestamen Othonis, Juv. 2, 99: (asini), a burden, load, App. M. 7, p. 197: gestaminis lapsi tinnitus, Amm. 16, 5, 4.
Plur.: cognovi clipeum laevae gestamina nostrae, Ov. M. 15, 163; cf.: ista decent humeros gestamina nostros, id. ib. 1, 457; 13, 116: sua virgo Deae gestamina reddit, i. e. a necklace, Val. Fl. 6, 671; App. M. 11, p. 258; 3, p. 141.
- II. That with or in which any thing is carried.
- A. A litter, sedan: quotiens per urbes incederet, lecticae gestamine fastuque erga patrias epulas, Tac. A. 2, 2; cf.: Agrippina gestamine sellae Baias pervecta, a sedan-chair, id. ib. 14, 4; so, sellae, id. ib. 15, 57 (for which: gestatoria sella, Suet. Ner. 26; id. Vit. 16).
- B. A carriage, vehicle: in eodem gestamine sedem poscit, id. ib. 11, 33.
- C. Any means of conveyance: comes celsi vehitur gestamine conti, Val. Fl. 6, 71: lento gestamine vilis aselli, Sedul. 4, 297.
gestātĭo, ōnis, f. [gesto].
- I. Act., a bearing, carrying: infantium gestationes, Lact. 3, 22 fin.
- II. Pass. (not ante-Aug.), a being carried or conveyed about (in a litter, carriage, boat, etc.), a riding, driving or sailing for pleasure.
- A. Lit.: gestatio quoque longis et jam inclinatis morbis aptissima est, etc. … Genera autem gestationis plura sunt. Lenissima est navi vel in portu vel in flumine, vehementior vel in alto navi … vel lectica, etiamnum acrior vehiculo, Cels. 2, 15; Sen. Ep. 55: solitus etiam in gestatione ludere (aleam), Suet. Claud. 33; id. Vesp. 21.
- B. Transf., a place where one is carried to take the air, a promenade, etc.: gestatio in modum circi, Plin. Ep. 5, 6, 17; 2, 17, 13; Inscr. Orell. 4336; Inscr. Grut. 201, 8.
gestātor, ōris, m. [gesto] (post-Aug.).
- I. A bearer, carrier. delphinus gestator collusorque puerorum, Plin. Ep. 9, 33, 8.
- II. One who rides out to take the air, Mart. 4, 64, 19.
gestātōrĭus, a, um, adj. [gesto], that serves for carrying: sella, a sedan-chair, Suet. Ner. 26; id. Vit. 16; Vulg. 2 Macc. 3, 27 (for which: gestamen sellae, Tac. A. 14, 4; 15, 57).
* gestātrix, īcis, f. [gesto], she that bears or carries, Val. Fl. 4, 605.
* gestātus, ūs, m. [gesto], a bearing, carrying: adeo teneris cerasis, ut gestatum non tolerent, Plin. 15, 25, 30, § 103.
gestĭcŭlārĭus, ii, m. [gesticulus], a pantomime, Amm. 24, 4, and gestĭcŭ-lāria, ae, f., a female pantomime, Gell. 1, 5 fin.
gestĭcŭlātio, ōnis, f. [gesticulor], pantomimic motion, gesticulation (postAug.; syn. gestus): nec sine molli quadam digitorum gesticulatione, Suet. Tib. 68: inaffectata, App. M. 10, p. 254, 18: pronunciatio gesticulationibus molesta, Quint. 11, 3, 183.
gestĭcŭlātor, ōris, m. [gesticulor], a posturemaker, pantomime: corporis, Col. 1 praef. § 3: Atellanus, Tert. Spect. 17.
gestĭcŭlor, ātus, 1, v. dep. n. and a. [gesticulus], to make mimic or pantomimic gestures, to gesticulate (perhaps not anteAug.; cf.: gestum agere, Cic. de Or. 2, 57, 233): scissor ad symphoniam gesticulatus laceravit obsonium, Petr. 36: gesticulandi saltandique studium, Suet. Dom. 8; Front. Orat. 1: jocularia carmina lasciveque modulata, quae vulgo notuerunt, etiam gesticulatus est, he represented in pantomime, Suet. Ner. 42.
Part. in pass. signif.: gesticulati motus, pantomimic movements, Sol. 27 fin.
gestĭcŭlus, i, m. dim. [2. gestus], a mimic gesture, gesticulation (post-class.): digitorum, Tert. Apol. 19.
1. gestĭo, ōnis, f. [gero].
- I. A managing, doing, performing (perh. only in the foll. passages; syn.: actio, administratio): in gestione autem negotii, etc., Cic. Inv. 1, 26, 38; cf. id. ib. 2, 12, 39.
- II. A behaving, acting in any manner, Dig. 11, 7, 14, § 8.
2. gestĭo, īvi, or ĭi, ītum, 4 (archaic imperf. gestibat, Gell. 15, 2, 1: gestibant, Plaut. As. 2, 2, 49), v. n. [2. gestus, I.], to use passionate gestures, to throw one’s self about (espec. for joy), to be transported, to exult, to be joyful, cheerful (cf.: exsilio, exsulto): gestit, qui subitā felicitate exhilaratus nimio corporis motu praeter consuetudinem exsultat, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.; cf. Serv. Verg. G. 1, 387 (freq. and class.).
- I. Lit.; constr. with abl. or absol.
- (α) With abl.: quorum alter laetitiā gestiat, alter dolore crucietur, Cic. Fin. 2, 4, 14; cf.: voluptate nimiā gestire, id. Off. 1, 29, 102: inani laetitia exsultans et temere gestiens, id. Tusc. 5, 6, 16: Veliterni coloni gestientes otio, Liv. 6, 36, 1: cur non gestiret taurus equae contrectatione, equus vaccae, Cic. N. D. 1, 27, 77; Col. 8, 15, 4: secundis rebus, Liv. 45, 19, 7.
- (β) Absol.: quid est, quod sic gestis? Ter. Eun. 3, 5, 10; cf. ib. 7: hac (eloquentiā) deducimus perterritos a timore, hac gestientes comprimimus, Cic. N. D. 2, 59, 148: tum gestit aper, cum sese Martia tigris Abstulit, Val. Fl. 3, 634: cum laetitia, ut adepta jam aliquid concupitum, efferatur et gestiat, Cic. Tusc. 4, 6, 12; cf. id. ib. § 13.
- * B. Trop., in speaking, to enlarge at will, to digress: quapropter historiae nonnumquam ubertas in aliqua exercendi stili parte ponenda, et dialogorum libertate gestiendum, Quint. 10, 5, 15.
- II. Transf., to desire eagerly or passionately, to long for; constr. usually with inf., rarely with abl. or absol.
- (α) With inf.: roga, obsecro hercle, gestio promittere, Plaut. Ps. 1, 1, 114; 4, 6, 11: machaera, quae gestit stragem facere, id. Mil. 1, 1, 8: moecho abdomen adimere, id. ib. 5, 1, 5: gestio scire ista omnia, Cic. Att. 4, 11, 1: Antonius senatum delere gestit, id. Phil. 6, 14: nihil erat, quod Zeno mutare gestiret, id. Fin. 4, 4, 8: transfuga divitum Partes linquere gestio, Hor. C. 3, 16, 24: fuge, quo descendere gestis, id. Ep. 1, 20, 5: quod gestiat animus aliquid agere in re publica, Cic. Att. 2, 7, 4.
With pass. inf.: equidem illam moveri gestio, Plaut. As. 4, 1, 43: ipsum gestio dari mihi in conspectum, Ter. Phorm. 2, 1, 30; Plin. Pan. 39, 2; Gell. 16, 13, 4.
- (β) With abl.: (cygnos) nunc currere in undas, Et studio incassum videas gestire lavandi, Verg. G. 1, 387.
- (γ) Absol.: gestiunt pugni mihi. my fists itch to be at you, Plaut. Am. 1, 1, 167: dudum scapulae gestibant mihi, i. e. were longing for the whip, id. As. 2, 2, 49: inridere ne videare et gestire admodum, id. Most. 3, 2, 126.
gestĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [gesto], to carry often or much, to be wont to carry or bear (ante- and post-class.): mea haec (crepundia) herilis gestitavit filia, Plaut. Cist. 4, 2, 83 sq.: istum anulum (pater), id. Curc. 5, 2, 4: machaeram feriatam, id. Mil. 1, 1, 7; id. Poen. 1, 2, 186: qui pectus purum et firmum gestitat, Enn. ap. Gell. 7, 17, 10 (Trag. v. 340 Vahl.): poma, Sol. 45.
gesto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. and n. [gero].
- I. Act., to bear, to carry, to have; to wear, wield (mostly poet. and in postAug. prose; for fero, porto, gero, habeo).
- A. Lit.: quae olim parva gestavit crepundia, Plaut. Rud. 4, 4, 36: quae nisi fecissem, frustra Telamone creatus Gestasset laeva taurorum tergora septem (i. e. scutum), Ov. M. 13, 347: clavos trabales et cuneos manu ahena (Necessitas), Hor. C. 1, 35, 19: gemmam digito, Plin. 2, 63, 63, § 158: coronam lauream capite, Suet. Tib. 69; cf. Ov. M. 2, 366: ferrum et scopulos gestare in corde, id. ib. 7, 33: non obtunsa adeo gestamus pectora, Verg. A. 1, 567; cf.: neque jam livida gestat armis Brachia, Hor. C. 1, 8, 10: mercem sine fucis, id. S. 1, 2, 83: quem ego puerum tantillum in manibus gestavi meis, Ter. Ad. 4, 2, 24: post cervicibus fractis caput abscidit, idque affixum gestari jussit in pilo, * Cic. Phil. 11, 2, 5; cf. Vell. 2, 27, 3: agnam lecticā, Hor. S. 2, 3, 214: dorso, sicut jumenta, onera gestare, Curt. 4, 2; cf.: arma umeris, Liv. 27, 48, 16: in umeris, Vulg. Isa. 46, 7: suum in pectore testem, Juv. 13, 198: cur in hoc digito gestaretur annulus, Macr. Sat. 7, 13, 11: lorum in collo pro bullae decore, id. ib. 1, 6, 13.
Absol.: (elephantos) decem annis gestare in utero vulgus existimat, to go with young, Plin. 8, 10, 10, § 28: ex urbe atque Italia irritamenta gulae gestabantur, Tac. H. 2, 62; cf. Sen. Q. N. 5 fin.
- 2. In partic., gestari, to be carried about (in a litter, carriage, boat, etc.), to take the air, to ride, drive, sail, etc., for pleasure: nunc exerceamur, nunc gestemur, nunc prandeamus, Sen. Ep. 122 med.; cf. Mart. 12, 17, 3: gestatus bijugis Regulus esset equis, id. 1, 13, 8: porticus in qua gestetur dominus, Juv. 7, 179: equus gestandi gratia commodatum, for the sake of a ride, Gai. Inst. 3, 196; cf. in the foll. II.
- B. Trop.: hicine non gestandus in sinu est? i. e. to be dearly loved, Ter. Ad. 4, 5, 75: tu quidem Meum animum gestas: scis, quid acturus siem, know my wish, Plaut. Merc. 3, 3, 11; cf.: rex te ergo in oculis … gestare, Ter. Eun. 3, 1, 11.
- 2. In partic., to carry about, to report, blab, tell: homines qui gestant quique auscultant crimina, Plaut. Ps. 1, 5, 12: pessimum genus hominum videbatur, qui verba gestarent: sunt qui vitia gestant, Sen. Ep. 123.
- II. Neutr., like veho, in the signif. of I. A. 2., to be carried out, to ride, drive, sail, etc., to take the air (very rare): simul gestanti, conspecto delatore ejus, Vis, inquit, etc., Suet. Dom. 11: ne ad gestandum quidem umquam aliter iter ingressus, quam ut, etc., id. Galb. 8.
gestor, ōris, m. [gero].
- * I. A tale-bearer, tattler: homines qui gestant quique auscultant crimina, Si meo arbitratu liceat, omnes pendeant, Gestores linguis, auditores auribus, Plaut. Ps. 1, 5, 12.
- * II. A manager, performer: negotiorum, Dig. 49, 1, 24.
gestŭōsus, a, um, adj. [2. gestus, I.], full of gestures, full of action (post-class.): manus argutae admodum et gestuosae, Gell. 1, 5, 2: puelli incessu, App. M. 10, p. 253; cf. gressus, id. ib. 11, p. 262, 18.
1. gestus, a, um, Part., from gero.
2. gestus, ūs, m. [gero].
- I. Lit. (the bearing, i. e. motion of the body, or of a part of the body, esp. of the hand or arm), carriage, posture, attitude, motion, gesture (class.; cf. actus).
- A. In gen.: gestum imitari, Lucr. 4, 343; cf. ib. 367: a forma removeatur omnis viro non dignus ornatus, et huic simile vitium in gestu motuque caveatur, Cic. Off. 1, 36, 130: nunc gestus mihi vultusque est capiundus novus, Ter. Phorm. 5, 6, 50: hoc quidem Zeno gestu conficiebat, Cic. Ac. 2, 47, 145: gratificatur mihi gestu accusator, id. Balb. 6, 14: gestum manus Ceycis habebat, Ov. M. 11, 673: ab avium gestu gestuque, motion, Suet. Aug. 7: quo gestu gallina secetur, Juv. 5, 124.
Plur.: nec flecti cervix nec brachia reddere gestus, Nec pes ire potest, Ov. M. 6, 308.
- B. In partic., a gesture, gesticulation of actors or orators according to the rules of art: numquam agit hunc versum Roscius eo gestu, quo potest, sed abjicit prorsus, Cic. de Or. 3, 26, 102; cf. id. Quint. 24, 77: gestus histrionis, id. Att. 6, 1, 8: convenit igitur in gestu nec venustatem conspiciendam nec turpitudinem esse, ne aut histriones aut operarii videamur esse, Auct. Her. 3, 15, 26; cf.: vox et gestus subito sumi et aliunde arripi non potest, Cic. de Or. 1, 59, 252: omnis actio in duas partes divisa, vocem gestumque, Quint. 11, 3, 14; id. 2, 59, 242: tardiore et consideratiore gestu uti, Auct. Her. 3, 15, 27: jactantior, Cael. ap. Quint. 11, 1, 51: acer atque instans, Quint. 11, 3, 92: certus sed paulo productior, id. ib.: comicus magis quam oratorius, id. ib. 125 et saep.
Plur.: histrionum nonnulli gestus ineptiis non vacant, Cic. Off. 1, 36, 130: alterni, Quint. 6, 3, 65: breves, id. 11, 3, 100: quae (concinnitas) verborum collocationem illuminat his luminibus, quae Graeci quasi aliquos gestus orationis σχήματα appellant, Cic. Or. 25, 83; Quint. 9, 1, 13; and without quasi, Gell. 11, 13, 10: Urbicus risum movet gestibus Autonoes, Juv. 6, 72.
- II. (Acc. to gero, II. B. 3.) A management, administration (post-class.), Dig. 26, 10, 3, § 9; ib. 7, 23; ib. 5, § 2.
gēsum, i, v. gaesum.