Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. vulgō (volg-), adv., v. vulgus fin.

2. vulgo (volg-), āvi, ātum, 1, v. a. [vulgus], to spread among the multitude; to make general, common, or universal; to put forth to the world, publish (cf. publico).

  1. I. In gen.: morbos, Liv. 3, 6, 3: contagium in alios, Curt. 9, 10, 1: rem, i. e. to let all share in, Liv. 2, 29, 7: librum, to publish, Quint. 1, prooem. § 7; Suet. Gram. 8.
    Mid.: vulgari cum privatis, i. e. to confound one’s self with, put one’s self on a level with, Liv. 3, 35, 6.
  2. II. In partic.
    1. A. To make known to all by words, to spread abroad, publish, divulge (cf. promulgo): jurgare coepit dicens, quae facis atque in vulgus vulgat, Varr. ap. Non. p. 230, 31: vulgare aliquem vulgo, Plaut. Mil. 4, 2, 44: non quod ego vulgari facinus per omnes velim, Liv. 28, 27, 10: vulgatur rumor duas deesse tabulas, id. 3, 34, 7: dolorem verbis, Verg. A. 10, 64: haec atque talia vulgantibus, Tac. A. 13, 7.
    2. B. In mal. part., to make common, mingle, confound, to prostitute: ut ferarum prope ritu vulgentur concubitus plebis patrumque, Liv. 4, 2, 6: vulgato corpore, id. 1, 4, 7: pretio corpus, Aur. Vict. Orig. Gent. Rom. 21.
    3. C. To name, call (poet.): bosporon hinc veteres errantis nomine divae Vulgavere, Val. Fl. 4, 420.
      Hence, vulgātus (volg-), a, um, P. d., general, ordinary, usual, common.
    1. A. In gen.: vulgatissimi sensus, Quint. 2, 4, 28.
    2. B. In partic.
      1. 1. Commonly or generally known, notorious: vulgatior fama est, Liv. 1, 7, 2: amores, Ov. M. 4, 276: αὐλητρὶς illa vulgata, Quint. 7, 9, 4: illud vulgatum, etc., id. 5, 10, 70; cf. id. 1, 5, 11.
      2. 2. In mal. part., common, public: vulgatissimae meretrices, Suet. Dom. 22; cf.: quis navis umquam in flumine publico tam volgata omnibus quam istius aetas fuit? Cic. Har. Resp. 27, 59.vulgātē (volg-), notoriously; comp., Amm. 15, 3, 6, and id. 31, 3, 2 init.

vulgus (volg-), i, n. (masc., Att., Sisenn., and Varr. ap. Non. p. 230, 27 sq.; Verg. A. 2, 99; Phaedr. 4, 14; Liv. 6, 34, 5; 24, 32, 1; Lucr. 2, 920 et saep.) [Sanscr. várga, a group], the great mass, the multitude, the people, public (class.; cf.: plebs, turba).

  1. I. In gen.: non est consilium in vulgo, non ratio, etc., Cic. Planc. 4, 9; Sall. J. 66, 2; Verg. A. 2, 39: quod in vulgus gratum esse sentimus, with the people, with the public, generally, Cic. Att. 2, 22, 3: in vulgus notus, id. ib. 9, 5, 2; Liv. 22, 3, 14; Tac. H. 1, 71; 2, 26 fin.; 2, 93 al.: apio gratia in vulgo est, Plin. 20, 11, 44, § 112.
  2. II. In partic.
    1. A. A mass, crowd, throng, multitude of persons or animals: vulgus servorum, Ter. And. 3, 4, 4: mulierum, id. Hec. 4, 2, 24: patronorum, Cic. Brut. 97, 332: insipientium, id. Tusc. 2, 26, 63: densum (umbrarum), Hor. C. 2, 13, 32: inane (animarum), Ov. F. 2, 554: femineum, Luc. 7, 39: incautum (ovium), Verg. G. 3, 469: aequoreum, of sea-monsters, Sen. Hippol. 957.
    2. B. With an accessory idea of contempt, the crowd, the vulgar, mob, rabble, populace: sapientis judicium a judicio vulgi discrepat, Cic. Brut. 53, 198: ceteri omnes strenui, boni, nobiles atque ignobiles, vulgus fuimus sine gratiā, sine auctoritate, Sall. C. 20, 7: gratiam ad vulgum quaesierat, Liv. 6, 34, 5: quid oportet Nos facere, a vulgo longe lateque remotos? Hor. S. 1, 6, 18: odi profanum vulgus et arceo, id. C. 3, 1, 1: malignum Spernere vulgus, id. ib. 2, 16, 40: infidum, id. ib. 1, 35, 25: mobile, Stat. S. 2, 2, 123: fani pulchritudo et vetustas Praenestinarum etiam nunc retinet sortium nomen: atque id in vulgus; quis enim magistratus aut quis vir illustrior utitur sortibus? among the common people, among the populace, Cic. Div. 2, 41, 86: spargere voces In volgum ambiguas, Verg. A. 2, 99: alio pane procerum, alio volgi, Plin. 19, 4, 19, § 53: vulgus proceresque gemunt, Ov. M. 8, 526.
    3. C. Militari gratiora vulgo, the common soldiery, Curt. 3, 6, 19: vulgo militum acceptior, id. 7, 2, 33.
      Hence, vulgō (volg-), abl. adv., prop. among the multitude; hence, in gen., before every body, before all the world, generally, universally, everywhere, all over, commonly, openly, publicly (syn.: palam, publice, aperte): num locum ad spectandum dare? aut ad prandium invitare? Minime, sed vulgo, passim. Quid est vulgo? Universos, Cic. Mur. 35, 73: ejusmodi tempus erat, ut homines vulgo impune occiderentur, id. Rosc. Am. 29, 80: vulgo totis castris testamenta obsignabantur, Caes. B. G. 1, 39: accidit, ut vulgo milites ab signis discederent, id. ib. 5, 33: vulgo nascetur amomum, everywhere, Verg. E. 4, 25: vituli volgo moriuntur in herbis, id. G. 3, 494: vulgo loquebantur, Antonium mansurum esse Casilini, generally, Cic. Att. 16, 10, 1: aliquid vulgo ostendere ac proferre, before all the world, openly, id. Verr. 2, 4, 28, § 64; cf.: quas (litteras) vulgo ad te mitto, id. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21: verum illud verbum est, vulgo quod dici solet, Omnes, etc., usually, Ter. And. 2, 5, 15; cf.: ut vulgo uti solemus, Quint. 9, 2, 8: hoc quod vulgo sententias vocamus, id. 12, 10, 48: victum vulgo quaerere, i. e. by prostitution, Ter. Heaut. 3, 1, 38; so, vulgo concepti, Dig. 1, 5, 23.