Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sug-gĕro (subg-), gessi, gestum, 3, v. a., to carry, bring, put or lay under, etc. (class., esp. in the trop. sense).

  1. I. Lit.: flammam costis aëni, Verg. A. 7, 463: ignem fornace succensā, Pall. 1, 20, 2.
    1. B. To heap up, raise, erect, build: humo, Prop. 4 (5), 4, 8; cf.: celsis suggesta theatra columnis, Sil. 14, 644.
    2. C. To furnish, afford, supply ( = praebeo, suppedito, ministro): cur tu his rebus sumptum suggeris? Ter. Ad. 1, 1, 37: tela mihi, Verg. A. 10, 333: omnium rerum apparatus, Auct. B. Alex. 3, 1: cibum animalibus, Tac. H. 3, 36: divitias alimentaque (tellus), Ov. M. 15, 82: feras silvae affatim suggerunt, Plin. Ep. 2, 8, 1: ructanti pinnas rubentes, Mart. 3, 82, 8.
      Absol.: aliae (apes) struunt, aliae suggerunt, Plin. 11, 10, 10, § 22.
  2. II. Trop., to afford, furnish, supply: invidiae flammam ac materiam criminibus suis suggerere, Liv. 3, 11: suggeram quae vendatis, id. 10, 17, 5: materiam interrogationi, Quint. 5, 7, 8.
    1. B. To excite, produce: sincipitamenta porcina, quae anteposita in mensā mihi bulimum suggerant, Plaut. Men. 1, 3, 29 Ritschl (MSS. milvina; cf. Brix ad loc.): aut Druso ludus est suggerendus aut, etc., is to be put upon, imposed upon, Cic. Att. 12, 44, 2.
    2. C. To suggest, advise, prompt, offer, bring to mind: quoties aequitas restitutionem suggerit, Dig. 4, 6, 26 fin.; cf.: quae (res) suggerit, ut Italicarum rerum esse credantur eae res, reminds, admonishes, ib. 28, 5, 35 fin.: quaedam de republicā, Aur. Vict. Vir. Ill. 66, 2.
      Absol.: suggerente conjuge, at the instigation of, Aur. Vict. Epit. 41, 11; cf.: suggerente irā, id. ib. 12, 10.
    3. D. To assign, add, subjoin: huic incredibili sententiae ratiunculas suggerit, Cic. N. D. 3, 29, 73: copiam argumentorum singulis generibus, id. de Or. 2, 27, 117: firmamenta causae, id. ib. 2, 81, 331: verba, quae desunt, id. ib. 2, 26, 110: apud quosdam veteres auctores non invenio Lucretium consulem; Bruto statim Horatium suggerunt, place next in order, Liv. 2, 8; 9, 44: ut quidam annales nihil praeter nomina consulum suggerant, id. 4, 20: suggerebantur damna aleatoria, were added, Cic. Phil. 2, 27, 67.

2. suggestus (subg-), ūs, m., and suggestum, i, n. [suggero].

  1. I. (Acc. to suggero, I.) An elevated place made of materials poured out; hence, a raised place, a height, elevation (cf. pulpitum).
      1. 1. Lit.
        1. a. In gen.: labrum in suggestu inter dolia positum, Cato, R. R. 154: lapideus, Col. 9, 7: insulae, Plin. 12, 10, 21, § 38: suggestus in orchestrā, a raised seat, Suet. Caes. 76; Flor. 4, 2, 91 Duk.; cf. Plin. Pan. 51, 4: comae, i. e. a lofty head-dress, Stat. S. 1, 2, 113: montium, Amm. 15, 10, 1.
        2. b. In partic., a raised place to speak from to the people, to the troops, etc., a platform, stage, tribune (the class. signif. of the word): suggestum in foro exstructum adornari placuit, Liv. 8, 14: C. Maenius in suggestu rostra, devictis Antiatibus, fixerat, Plin. 34, 5, 11, § 20: hac re pro suggestu pronuntiatā, Caes. B. G. 6, 3; so in a milit. sense: de suggestu inquit, Auct. B. Afr. 54, 2: praemia pro suggestu tribuit, id. ib. 86, 4: in suggestu, in quo Galbae statua fuerat, Tac. H. 1, 36: non in modum contionis, aut suggestu locutus, id. ib. 1, 55; of the prætor’s tribunal: in excelso suggestu, Liv. 31, 29, 9: altior, Amm. 15, 8, 4; of the emperor’s seat: in curiā, Flor. 4, 2; cf.: in orchestrā, Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 51.
      2. 2. Trop., height: neve se de tanto fortunarum suggestu pessum deiciat, App. M. 5, p. 161, 22.
    1. B. A providing, preparation (post-class. and very rare): Circensium, Tert. Spect. 7: honorum, id. ib. 12.
  2. * II. (Acc. to suggero, II.) A hint, intimation, suggestion (syn. suggestio): si ex suggestu eorum praeses dederit, Dig. 27, 8, 1, § 5.