Lewis & Short

2. suggestus (subg-), ūs, m., and suggestum, i, n. [suggero].

  1. I. (Acc. to suggero, I.) An elevated place made of materials poured out; hence, a raised place, a height, elevation (cf. pulpitum).
      1. 1. Lit.
        1. a. In gen.: labrum in suggestu inter dolia positum, Cato, R. R. 154: lapideus, Col. 9, 7: insulae, Plin. 12, 10, 21, § 38: suggestus in orchestrā, a raised seat, Suet. Caes. 76; Flor. 4, 2, 91 Duk.; cf. Plin. Pan. 51, 4: comae, i. e. a lofty head-dress, Stat. S. 1, 2, 113: montium, Amm. 15, 10, 1.
        2. b. In partic., a raised place to speak from to the people, to the troops, etc., a platform, stage, tribune (the class. signif. of the word): suggestum in foro exstructum adornari placuit, Liv. 8, 14: C. Maenius in suggestu rostra, devictis Antiatibus, fixerat, Plin. 34, 5, 11, § 20: hac re pro suggestu pronuntiatā, Caes. B. G. 6, 3; so in a milit. sense: de suggestu inquit, Auct. B. Afr. 54, 2: praemia pro suggestu tribuit, id. ib. 86, 4: in suggestu, in quo Galbae statua fuerat, Tac. H. 1, 36: non in modum contionis, aut suggestu locutus, id. ib. 1, 55; of the prætor’s tribunal: in excelso suggestu, Liv. 31, 29, 9: altior, Amm. 15, 8, 4; of the emperor’s seat: in curiā, Flor. 4, 2; cf.: in orchestrā, Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 51.
      2. 2. Trop., height: neve se de tanto fortunarum suggestu pessum deiciat, App. M. 5, p. 161, 22.
    1. B. A providing, preparation (post-class. and very rare): Circensium, Tert. Spect. 7: honorum, id. ib. 12.
  2. * II. (Acc. to suggero, II.) A hint, intimation, suggestion (syn. suggestio): si ex suggestu eorum praeses dederit, Dig. 27, 8, 1, § 5.