Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sŭper-fundo, füdi, fūsum, 3, v. a.

  1. I. To pour over or upon (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.).
    1. A. Lit.: hanc misturam cum composueris, oleum superfundito, Col. 12, 57, 1; 4, 8, 3: unguentum, Plin. Ep. 9, 33, 9: magnam vim telorum, Tac. Agr. 36.
      Absol.: potius mare superfunderet adversus terrarum ereptores, Tac. A. 13, 55 fin.
      Mid., to pour itself out, overflow; to spread out, scatter, extend: Tiberis ripis superfunditur, Plin. Ep. 8, 17, 1: Circus Tiberi superfuso irrigatus, Liv. 7, 3, 2: nuda superfusis tingamus corpora lymphis, Ov. M. 2, 459; cf.: superfusa umoris copia, Quint. 1, 2, 28: jacentem hostes superfusi oppresserunt, rushing upon him in numbers, Liv. 39, 49, 5: Albani gens superfusa montibus Caucasiis, spreading or scattered over, Plin. 6, 13, 15, § 39: Callias hanc habuisse causam superfundendi se Italiae, id. 12, 1, 2, § 5: superfusis undis, Sen. Thyest. 584; Luc. 7, 365: instar fluminis hostibus superfusi, Amm. 15, 4, 11; 25, 6, 12.
    2. B. Trop.: sed nondum fortuna se animo ejus superfuderat, i. e. become too great for, Curt. 3, 12, 20: superfundens laetitia, overflowing, extravagant, Liv. 5, 7, 8: (Macedonum fama, i. e. nomen, regnum) superfudit se in Asiam, spread abroad, extended, id. 45, 9, 5.
  2. II. To pour or spread one thing over another (very rare): compositum oleo superfundito, Col. 12, 57, 3: terra superfusa scamnis, id. 2, 4, 3: sedecim alarum conjuncta signa nube ipsā operient ac superfundent equites equosque, Tac. H. 3, 2 fin.; Scrib. Comp. 73; 257.