Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word subtiliori could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

* subtīlĭlŏquentĭa, ae, f. [subtililoquus], fine or elegant language, Tert. adv. Marc. 5, 19 med.

* subtīlĭlŏquus, a, um, adj. [subtilisloquor], speaking finely or elegantly, Tert. adv. Marc. 5, 19 med.

subtīlis, e, adj. [sub-tela; and therefore, prop., woven fine; hence], fine, not thick or coarse, thin, slender, minute (syn. tenuis).

  1. I. Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; not in Cic.): quae vulgo volitant subtili praedita filo, Lucr. 4, 88: ventus subtili corpore tenuis, id. 4, 901; cf. id. 3, 195; Cat. 54, 3: acies gladii, Sen. Ep. 76, 14: farina, Plin. 18, 7, 14, § 74: mitra, Cat. 64, 63: ignis, Lucr. 6, 225: subtilia et minuta primordia rerum, id. 4, 122; 4, 114.
    Subst.: subtīlĭa, ĭum, n. plur., fine goods or stuffs, Vulg. Isa. 19, 9: indui te subtilibus, id. Ezech. 16, 10.
    Comp.: harundo, Plin. 16, 36, 66, § 168: semen raporum, id. 18, 13, 34, § 129.
    Sup.: sucus subtilissimus, Plin. 11, 5, 4, § 11.
    1. B. Transf., of the senses, fine, nice, acute, delicate, exqui site (rare): palatum, Hor. S. 2, 8, 38: subtilior gula, Col. 8, 16, 4.
  2. II. Trop., fine, nice, precise, exact, accurate, keen, subtle (class.; syn.: elegans, concinnus).
    1. A. In gen.: sollers subtilisque descriptio, Cic. N. D. 2, 47, 121: definitio, id. de Or. 1, 23, 109: observatio, Plin. 18, 13, 35, § 132: sententia, id. 18, 17, 46, § 165: argumentatio, id. 2, 108, 112, § 247: quaestio, id. 11, 16, 16, § 46: Graecia, Manil. 4, 718.
      Comp.: reliquae (epistulae) subtiliores erunt, more particular, Cic. Att. 5, 14, 3.
      Sup.: quae (curatio manus) inter subtilissimas haberi potest, Cels. 7, 7, 13: inventum, Plin. 31, 3, 23, § 40: Democritus, subtilissimus antiquorum, Sen. Q. N. 7, 3, 2.
      1. 2. Transf., of taste or judgment, fine, keen, delicate, exquisite (syn.: sagax, acutus): judicium, Cic. Fam. 15, 6, 1; Hor. Ep. 2, 1, 242; cf.: subtilis veterum judex, id. S. 2, 7, 101: sapiens subtilisque lector, Plin. Ep. 4, 14, 7: vir subtilis, dispositus, acer, disertus, id. ib. 2, 11, 17; 4, 17, 4.
    2. B. In partic., in rhet., of speech or of the speaker, plain, simple, unadorned (syn. simplex): genus dicendi, Cic. Or. 21, 69; cf.: acutissimum et subtilissimum dicendi genus, id. de Or. 2, 23, 98: oratio, id. Or. 5, 20; cf. id. ib. 23, 78: Stoicorum non ignoras, quam sit subtile vel spinosum potius dicendi genus, id. Fin. 3, 1, 3: subtile quod ἰσχνὸν vocant, Quint. 12, 10, 58: disputator, Cic. Off. 1, 1, 3: quis illo (Catone) in docendo edisserendoque subtilior? id. Brut. 17, 65: oratione limatus atque subtilis, id. de Or. 1, 39, 180; cf. id. de Or. 3, 8, 31: Lysias subtilis scriptor atque elegans, id. Brut. 9, 35; Quint. 10, 1, 78: praeceptor, id. 1, 4, 25; 12, 10, 51.
      Hence, adv.: subtīlĭter, finely, minutely.
      1. 1. Lit.: subtiliter insinuatus ad parvas partes aër, Lucr. 6, 1031: conexae res, closely, intimately, id. 3, 739: dividere aliquid, Plin. 5, 12, 13, § 67: fodere, lightly, superficially, Pall. Febr. 21 fin.
      2. 2. Trop., finely, acutely, minutely, accurately, subtly.
        1. a. In gen.: subtiliter judicare, finely, acutely, Cic. Verr. 2, 4, 57, § 127: de re publicā quid ego tibi subtiliter? tota periit, minutely, particularly, id. Att. 2, 21, 1; cf.: haec ad te scribam alias subtilius, id. ib. 1, 13, 4: subtiliter exsequi numerum, Liv. 3, 5: de aliquā re subtiliter disserere, Cic. Fl. 17, 41: aliquid persequi, id. de Or. 1, 21, 98; cf.: id persequar subtilius, id. Rep. 2, 23, 42: subtilius haec disserunt, id. Lael. 5, 18: subtilius ista quaerunt, id. ib. 2, 7 et saep.
        2. b. In partic., in rhet., plainly, simply, without ornament: humilia subtiliter et magna graviter et mediocria temperate dicere, Cic. Or. 29, 100: versute et subtiliter dicere, id. ib. 7, 22: privatas causas agere subtilius: capitis aut famae ornatius, id. Fam. 9, 21, 1: magnifice an subtiliter dicere, Quint. 8, 3, 40.

subtīlĭtas (supt-), ātis, f. [subtilis], fineness, thinness, slenderness, minuteness (syn. tenuitas).

  1. I. Lit. (mostly post-Aug.; not in Cic.): linearum, Plin. 35, 10, 36, § 82: ferramentorum, the keen edge, sharpness, id. 28, 9, 41, § 148: inenarrabilis florum, id. 21, 1, 1, § 1: muliebris, Vitr. 4, 1 med.: immensa animalium, Plin. 11, prooem. 1, § 1: caelandi fingendique ac tingendi, id. 35, prooem. § 1: umoris, id. 2, 65, 65, § 163.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., keenness, acuteness, penetration, definiteness, exactness, subtlety, etc. (class.; syn.: acumen, sollertia): sententiarum, Cic. N. D. 2, 1, 1: disputandi, id. Tusc. 3, 23, 56: ea subtilitas, quam Atticam appellant, id. Brut. 17, 67: subtilitas sermonis, id. Rep. 1, 10, 16: credunt plerique militaribus ingeniis subtilitatem deesse, Tac. Agr. 9: ingens, Petr. 31: tanta, id. 38; Sen. Ep. 113, 1: Aristoteles, vir immensae subtilitatis, Plin. 18, 34, 77, § 335; cf.: litterarum, id. 2, 108, 112, § 247: geometrica, id. 2, 65, 65, § 164: perversa grammaticorum, id. 35, 3, 4, § 13: subtilitas parcimoniae compendia invenit, id. 17, 22, 35, § 171: picturae summa suptilitas, id. 35, 9, 36, § 67: inutilis, Sen. Ep. 65, 16: quaedam inutilia et inefficacia ipsa subtilitas reddit, id. ib. 82, 24: nimia, id. ib 88, 43.
    2. B. In partic., in rhet., plainness, simplicity, absence of ornament: orationis subtilitas imitabilis quidem illa videtur esse existimanti, sed nihil est experienti minus, Cic. Or. 23, 76; id. Brut. 84, 291: suavitatem Isocrates, subtilitatem Lysias, vim Demosthenes habuit, id. de Or. 3, 7, 28: subtilitas et elegantia scriptorum, id. Fam. 4, 4, 1.

subtīlĭter, adv., v. subtilis fin.