Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. spŭrĭus, i, m. [root spar-; cf. σπείρω, σπορά, and sperno], adj.

  1. I. Lit., of illegitimate birth; subst., an illegitimate or spurious child, a bastard (only post-class.; esp. among jurists): si quis nefarias atque incestas nuptias contraxerit, neque uxorem habere videtur neque liberos. Hi enim, qui ex eo coitu nascuntur, matrem quidem habere videntur, patrem vero non utique, etc. … Unde solent spurii filii appeliari, vel a Graecā voce, quasi σποράδην concepti vel quasi sine patre filii, Gai. Inst. 1, 64; cf. Dig. 1, 5, 23; ib. 49, 15, 26; Cod. Just. 1, 10, 12; 6, 55, 6; App. M. 6, p. 177, 6.
    Thus the Parthenians (v. Partheniae) were also called Spurii, acc. to Just. 20, 1, 15.
  2. II. Trop., false, spurious: versus (in Homeri carminibus), Aus. Ep. 18 fin.: vates, id. ap. Sept. Sap. 13 prooem.

2. Spŭrĭus (abbrev. Sp.), a Roman prœnomen; e. g. Spurius Cassius, Spurius Maelius, Cic. Rep. 2, 27, 50; Liv. 2, 41; 4, 13.