Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.
sĭmultas, ātis (gen. plur. simultatium, Liv. 1, 60, 2; 3, 66, 4; 9, 38, 12; 28, 18, 12; 39, 5, 2; 39, 44, 9; Val. Max. 4, 2, 2; Auct. B. Alex. 49, 2: simultatum, Cic. Fl. 35, 87; Capitol. Ver. 9, 2), f. [simul; therefore, orig., a coming together, encounter of two persons or parties]; hence,
- I. A hostile encounter of two persons or parties, dissension, enmity, rivalry, jealousy, grudge, hatred, animosity (class.; syn.: aemulatio, odium, inimicitia; on account of the idea of reciprocity, most freq. in the plur.).
- (α) Sing.: hic id metuit, ne illam vendas ob simultatem suam, * Plaut. Ps. 1, 3, 50; Ter. Phorm. 2, 1, 2; cf. gero, II. A.: huic simultas cum Curione intercedebat, Caes. B. C. 2, 25; cf.: cum quo si simultas tibi non fuisset, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1: sibi privatam simultatem cum Campanis nullam esse, publicas inimicitias esse, Liv. 26, 27, 11; cf.: simultas cum familiā Barcinā, id. 23, 13, 6: se numquam cum sorore fuisse in simultate, Nep. Att. 17, 1: simultate cum Fulviā socru exorta, Suet. Aug. 62: simultatem deponere, Cic. Att. 3, 24, 2; so (opp. gerere) Suet. Vesp. 6: multis simultatem indixerit, id. Ner. 25: dehinc ad simultatem usque processit, id. Tib. 51: ubi nulla simultas Incidit, Ov. R. Am. 661: inter finitimos vetus, Juv. 15, 33.
- (β) Plur.: qui simultates, quas mecum habebat, deposuisset, Cic. Planc. 31, 76: exercere cum aliquo, id. Fl. 35, 88: gerere cum aliquo, Quint. 4, 1, 18: hi (centuriones) de loco summis simultatibus contendebant, Caes. B. G. 5, 44: simultates partim obscuras partim apertas suscepisse, Cic. Imp. Pomp. 24, 71; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19: simultates graves excipere, deponere, Suet. Caes. 73: simultates exercere … alienarum simultatium cognitorem fieri, Liv. 39, 5, 2: simultates provocare, Quint. 12, 7, 3: facere, Tac. A. 3, 54: nutrire, id. H. 3, 53: subire pro aliquo, Plin. Ep. 2, 18: simultatibus alicujus dare aliquem, Tac. A. 16, 20: simultates finire, Liv. 40, 8, 9; 40, 46, 9; cf. dirimere, id. 28, 18, 2: paternas obliterare, id. 41, 24, 11: saepe simultates ira morata facit, Ov. Am. 1, 8, 82: nihil est simultatibus gravius, Sen. Ira, 3, 5, 6: erant inter Athenienses et Dorienses simultatium veteres offensae, Just. 2, 6, 16.
- II. In Hyg., in gen., a strife, contest for a prize (syn. certamen): cum complures eam peterent in conjugium, simultatem constituit, se ei daturum, qui secum quadrigis certasset victorque exisset, Hyg. Fab. 84; 185: simultatem constituit, id. ib. 22 and 67.