Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

saucĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [saucius], to wound, hurt.

  1. I. Lit. (class. but rare; not in Cæs.; syn.: vulnero, laedo): Rubrius in turbā sauciatur, Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67; id. Vatin. 5, 13: ut ictu tragulae sauciaretur, Sall. Fragm. ap. Non. 398, 8 (Hist. 2, 19 Dietsch): aliquem virgis, Plaut. Rud. 3, 4, 53: ungue genas, Ov. A. A. 3, 708: radices, Cato ap. Plin. 17, 22, 35, § 198: sive quis sauciatus in opere noxam ceperit, Col. 11, 1, 18.
      1. * 2. In partic., pregn., to kill: meus discipulus valde amat illum, quem Brutus noster sauciavit, has stabbed, mortally wounded, Cic. Att. 14, 22, 1.
    1. B. Transf. (acc. to saucius, II. B. 2.), of the cultivation of the soil, to dig into, tear up the ground: sauciet ut duram vomer aduncus humum, Ov. R. Am. 172: terrae summam partem levi vomere, Col. 2, 2, 23; cf. the words vulnero, vulnus, cicatrix, etc.
      1. 2. To prune, trim: saucianda ferro est atque exulceranda vitis in parte, Col. 4, 24, 17: obliquam vitem plerumque sauciat et interdum praecidit, id. 4, 4, 2.
      2. 3. Poet., with se (cf. vulg. Engl., to get shot), to get drunk: haec anus admodum friguttit nimirum sauciavit se flore Liberi, Auct. ap. Fulg. 562, 25; cf. percutio, in the same sense, Plaut. Cas. 3, 5, 20.
  2. II. Trop. (anteand post-class.; rare), to wound, hurt, injure, impair: aculeata sunt, facta et famam sauciant, Plaut. Bacch. 1, 1, 30; cf.: cor odio, id. ib. 2, 2, 35: hoc modo sauciabatur salus hostium nesciorum, Amm. 24, 1, 14; App. M. 8, p. 205, 35.