Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

săgīnātus, a, um, Part. and P. a., v. sagino.

săgīno, āvi, ātum, 1, v. a. [sagina] (class.; cf. educare).

  1. I. Lit.
    1. A. Of animals, to fatten, fat: pullos columbinos, Varr. R. R. 3, 7, 9: boves ad sacrificia, id. ib. 2, 1, 20: aves offis, Col. 8, 7, 3: equum hordeo ervoque (with roborare largo cibo), id. 6, 27, 8: porcum, Prop. 4(5), 1, 23: corpus, Curt. 9, 7, 16: glires fagi glande, Plin. 16, 6, 7, § 18: catulos ferarum molliore praedā, Quint. 12, 6, 6 et saep.
    2. B. Of persons, to cram, stuff, feast: saginare plebem populares suos, ut jugulentur, Liv. 6, 17, 3: nuptialibus cenis, id. 36, 17: terra, quae copiā rerum omnium (illos Gallos) saginaret, id. 38, 17: cum exquisitis cottidie Antonius saginaretur epulis, Plin. 9, 35, 58, § 119: convivas, id. 33, 10, 47, § 136.
  2. II. Transf., to feed, nourish, etc.: terra multorum annorum frondibus et herbis, velut saginata largioribus pabulis, Col. 2, 1, 5; Plin. 19, 4, 19, § 54: fons umore supero saginatus, Sol. 45: qui ab illo pestifero ac perdito cive jampridem rei publicae sanguine saginantur, * Cic. Sest. 36, 78; Curt. 5, 1, 39; Tac. H. 4, 42.
    Hence, săgīnātus, a, um, P. a., fattened, fat (late Lat.): saginatior hostia, Hier. Ep. 21, 12; so, Christianus ursis, Tert. Jejun. 17 fin.: vitulum, Vulg. Luc. 15, 23.