Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pĕcūlātus (PEQVLATVS, Lex Apparit., v. in the foll.), ūs, m. [peculor].

  1. I. Lit., an embezzlement of public money, peculation: peculatus furtum publicum a pecore dictum, sicut et pecunia, eo quod antiqui Romani nihil praeter pecora habebant, Fest. p. 212 Müll.: perfidia et peculatus ex urbe si exulant, Plaut. Pers. 4, 4, 7; Cic. Phil. 12, 5, 12: peculatum facere, id. Rab. Perd. 3, 8: accusari peculatus, Auct. Her. 1, 12, 22: peculatus damnari, Cic. Fl. 18, 43; Liv. 33, 47: SINE MALO PEQVLATV, Lex Apparit. Grut. 628: judices qui peculatu provincias quassavissent, Cod. Th. 9, 28, 1: ad legem Juliam peculatus, Dig. 48, tit. 13.
  2. II. Transf., of the caprice of love: perfidiosus est Amor. Si. Ergo in me peculatum facit, Plaut. Cist. 1, 1, 73.