Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

pascŭus, a, um, adj. [pasco],

  1. I. of or for pasture, grazing (class.): ager, Plaut. Truc. 1, 2, 47: agri, arvi et arbusti et pascui, Cic. Rep. 5, 2, 3: rura, Lucr. 5, 1248: silva, Dig. 50, 16, 30; cf. in the foll.
  2. II. Subst.
    1. A. pascŭum, i, n., a pasture (usu. in plur.; cf. pabulum).
      1. 1. Lit.: ab viridi pascuo, Varr. R. R. 2, 11, 2: ne esuriens mittatur in pascuum, Col. 8, 14, 8: rus quod pascuo caret, id. 7, 1, 1; Plin. 8, 47, 72, § 189.
          1. (β) Plur.: in censorum pascuis, Cic. Agr. 1, 1, 3: gregem in pascua mittere, Verg. G. 3, 323: pascua laeta, Ov. F. 4, 476: pascua herbosa, id. M. 2, 689: Lucana, Hor. Epod. 1, 28: laeta Clitumni pascua, Juv. 12, 13: exire in pascua, Plin. 10, 44, 61, § 126: etiam nunc in tabulis censoriis pascua dicuntur omnia, ex quibus populus reditus habet, quia diu hoc solum vectigal fuerat, Plin. 18, 3, 3, § 11.
      2. 2. Transf., food (post-class.): pascua jurulenta, App. M. 2, p. 117, 31.
    2. B. pascŭa, ae, f. (sc. terra), a pasture (postclass.), Tert. Apol. 22, Vulg. Joel, 1, 18; id. Ezech. 34, 31.