Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

nescĭus, a, um, adj. [ne-scio],

  1. I. unknowing, ignorant, unaware (syn.: inscius, ignarus).
    With gen.: nescia mens hominum fati sortisque futurae, Verg. A. 10, 501: impendentis mali nescius, Plin. Ep. 8, 23, 8.
    With de, Ov. H. 16, 140.
    With a rel.-clause: nescia, quae faceret subitos mihi causa dolores, Ov. H. 11, 47: arvaque Cyclopum, quid rastra, quid usus aratri, Nescia, id. M. 14, 2.
    With a preced. neg.: neque tamen, cum haec scribebam, eram nescius, quantis oneribus premerere susceptarum rerum, Cic. Fam. 5, 12, 2.
    With inf.: non sum nescius, Scaevola, ista inter Graecos dici, Cic. de Or. 1, 11, 45: non eram nescius, fore, etc., id. Fin. 1, 1, 1; id. Att. 15, 11, 4.
    1. B. Not knowing how, not understanding, unable; with inf. (poet.): nescii fari pueri, Hor. C. 4, 6, 18: cedere nescius, id. ib. 1, 6, 6: nescia fallere vita, Verg. G. 2, 467: corda, id. ib. 4, 470: Graias mirari artes, Juv. 11, 100: vinci nescius, Ov. P. 2, 9, 45: natura mutari nescia, Juv. 13, 240.
  2. II. Pass., not known, unknown (rare; not in Cic.): in locis nesciis nesciā spe sumus, Plaut. Rud. 1, 5, 17; id. Capt. 2, 2, 15: tributa, Tac. A. 1, 59.
    As subst.: nescĭum, ĭi, n., an unknown thing, a piece of ignorance: siquid nescibo, id nescium tradam tibi, Plaut. Capt. 2, 2, 15; cf.: neque nescium habebat, Anteium invisum Neroni, nor was he ignorant, Tac. A. 16, 14.