Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mărĭtĭmus (mărĭtŭmus), a, um, adj. [mare], of or belonging to the sea, sea-, maritime (class.).

  1. I. Lit.: fluctus movi maritumos, Plaut. Rud. prol. 69: homines maritimi, seamen, mariners, Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69; cf. absol.: e barbaris ipsis nulli erant antea maritimi praeter Etruscos et Poenos, id. Rep. 2, 4, 9: maritimus et navalis hostis, id. ib. 2, 3, 6: loci maritimi, an remoti a mari, id. Part. Or. 10, 36: urbes, on the seacoast, lying on the sea, id. Rep. 2, 3, 5; 2, 3, 6: civitas, Caes. B. G. 2, 34: portus, Plin. 6, 27, 31, § 139: agri, Liv. 29, 28: provincia, id. 37, 2: ora, Cic. Tusc. 5, 14, 40; Caes. B. C. 3, 5: cursus, a voyage, Cic. Planc. 40: res, maritime affairs, id. Verr. 2, 5, 27, § 70: naves, sea-going, Liv. 21, 63: officium, Caes. B. C. 3, 5: ecfugere a vita marituma, Plaut. Bacch. 2, 3, 108: bellum, with the pirates, Sall. C. 39, 1: portus, navibus ab maritima vi tutus, Liv. 37, 16: sal, sea-salt, Varr. R. R. 1, 7, 8: silvae, on the sea-coast, Cic. Rep. 2, 18, 33: nuptiae, i. e. those of Peleus with Thetis (opp. terrenae nuptiae, i. e. with Musa), id. ib.: usurae, from maritime speculations, Dig. 22, 3, 6.
    Subst.: mărĭtĭma, ōrum, n., maritime parts or places: in maritimis sum, Cic. Fam. 2, 16, 2; so with gen.: maritima Aetoliae vastare, Liv. 38, 7: maritima Africae, Plin. 6, 34, 39, § 212: Tarraconis, Flor. 4, 12, 5.
  2. * II. Transf., changeable, inconstant, like the sea: mores, Plaut. Cist. 2, 1, 11.