Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

irrŏgo (inr-), āvi, ātum (irrogassit for irrogaverit, Cic. Leg. 3, 3), 1, v. a. [in-rogo].

  1. I. To propose any thing against one: leges privatis hominibus irrogare, Cic. Dom. 17, 43: privilegia tyrannica, id. ib. 42, 110; so, privilegium, id. Sest. 30, 65: privilegia, id. Leg. 3, 4, 11.
  2. II. In gen., to impose, appoint, ordain, inflict: multam alicui, Cic. Mil. 14, 36: centum milium multam, Liv. 37, 58: alicui tributum, Plin. Pan. 37: poenam, Hor. S. 1, 3, 118; Liv. 5, 11; Tac. A. 13, 28; Gai. Inst. 3, 190: supplicia, id. ib. 16, 5: sibi mortem, id. ib. 4, 10: id supplicii genus, Val. Max. 1, 1, 13: labori non plus irrogandum est, quam quod somno supererit, no more is to be bestowed, Quint. 10, 3, 26: imperia dira in ipsos, to exercise, Plin. 2, 7, 5, § 21.