Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

inter-rŏgo, āvi, ātum, 1, v. a., to ask, question, inquire, interrogate (syn.: percontor, sciscitor; class.).

  1. I. In gen.: hoc quod te interrogo, responde, Plaut. Merc. 1, 2, 70: pusionem quendam interrogat Socrates quaedam, Cic. Tusc. 1, 34, 57: aliquem de aliqua re, id. Part. 1, 2; id. Vatin. 5, 13: interrogas me, num, id. Cat. 1, 5, 13.
    Pass.: tunc sententiae interrogari coeptae, judgments or votes to be taken; esp., in the Senate: interrogare sententias, Suet. Caes. 21 fin.; Liv. 45, 25: ad haec, quae interrogatus es, responde, id. 8, 32: testimonium interrogatus miles, Suet. Tib. 71: illa interrogavit illam: Qui scis? etc., Plaut. Ep. 2, 2, 65: Clodius interrogabat suos, quis esset, qui, etc., Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Suet. Vesp. 23; id. Aug. 54: illud interrogo, I put this question, Liv. 8, 32: nil plus interrogo, I have no more to ask, Juv. 10, 72.
  2. II. In partic.
    1. A. To interrogate judicially, to examine; to go to law with, bring an action against, sue: testes in reos, Plin. Ep. 1, 5: bene testem, to cross-question a witness in such a manner as to make him contradict himself, Cic. Fl. 10, 22: legibus interrogari, Liv. 38, 50; 45, 47, 3: quis me umquam ulla lege interrogavit? Cic. Dom. 29, 77: consules legibus ambitūs interrogati, Sall. C. 18, 2; 31, 4: pepigerat Pallas, ne cujus facti in praeteritum interrogaretur, Tac. A. 13, 14: damnatus Priscus repetundarum, Bithynis interrogantibus, id. ib. 14, 46; 16, 21; Vell. 2, 13, 2.
    2. B. To argue, reason syllogistically: Posidonius sic interrogandum ait: Quae neque magnitudinem animo dant, nec securitatem, non sunt bona: divitiae nihil horum faciunt: ergo non sunt bona, Sen. Ep. 87, 31.
    3. C. In gram.: interrogandi casus, the genitive, Gell. 20, 6, 8; Nigid. ap. Gell. 13, 25, 3.
  3. III. Trop.: si versum pangis, etc., aurem tuam interroga, quo quid loco conveniat dicere, consult, Prob. Val. ap. Gell. 13, 21, 1 sq.
    Hence, interrŏganter, adv., interrogatively (eccl. Lat.), Aug. in Job, 34.