Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fŭrĭbundus, a, um, adj. [furo], raging, mad, furious (rare but class.; syn. v. furialis).

  1. I. In gen.: homo ac perditus (Clodius), Cic. Sest. 7, 15: impetus, id. Phil. 13, 9: tum ille (Catilina) furibundus: Quoniam, etc., Sall. C. 31 fin.: taurus, Ov. M. 13, 871: ignibus et ventis furibundus fluctuet aër, Lucr. 6, 367: cum semel accepit solem furibundus (Leo) acutum, Hor. Ep. 1, 10, 17: latronis impetus crudeles ac furibundos retardare, Cic. Phil. 13, 9, 19: silentia, Stat. Th. 10, 896.
  2. * II. Esp., filled with prophetic inspiration, inspired: hariolorum et vatum furibundae praedictiones (shortly before: furente modo and furor), Cic. Div. 1, 2, 4.
    * Adv.: fŭrĭbunde, furiously: omnes furibunde concutiens, Hier. in Jesai. 5, 14, 5.