Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

flammo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [1. flamma].

  1. I. Neutr., to flame, blaze, burn (poet. and perh. only in the part. pres.): super raros feni flammantis acervos Traicit immundos ebria turba pedes (in the purifications at the Palilia), Prop. 4 (5), 4, 77 (cf. Ov. F. 4, 727 and ib. 781): flammantia lumina torquens (anguis), Verg. G. 3, 433.
  2. II. Act., to inflame, set on fire, burn; in pass. also to burn (poet. and in postAug. prose).
    1. A. Lit.: quaecumque igni flammata cremantur, Lucr. 2, 672: ut interirent aut crucibus affixi aut flammandi, Tac. A. 15, 54: fax nubila flammans, Val. Fl. 1, 568: principio aetherio flammatus Juppiter igni Vertitur, blazing, flaming, Cic. poët. Div. 1, 11, 17.
      1. 2. Transf., of color, to make flame-colored, to color red, to redden: illius roseo flammatur purpura vultu, Stat. Ach. 1, 297; cf.: flammata pudore juventus, Val. Fl. 4, 655: flammata toga, i. e. fiery red, Mart. 5, 19, 12.
    2. B. Trop., to inflame, kindle, incite: sic donis vulgum laudumque cupidine flammat, Sil. 16, 303: juvenem facta ad Mavortia, id. 1, 55: flammantur in hostem cornipedes, Stat. Th. 8, 390: his inter se vocibus instinctos flammavere insuper adlatae litterae, Tac. H. 4, 24: omnes exercitus flammaverat arrogantia venientium a Vitellio militum, i. e. had inflamed with anger, incensed, id. ib. 2, 74; cf.: talia flammato secum dea corde volutans, inflamed, angry mind, Verg. A. 1, 50: sponsae flammatus amore, Val. Fl. 8, 300; Stat. Th. 1, 249.