Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

cŭmŭlus, i, m. [Sanscr. çva, to swell; Gr. κυέω, κύω; cf. κῦμα],

  1. I. a heap, as coming to a point, a pile, a mass piled up (class.; esp. freq. in the signif. II.): in hoc immenso aliarum super alias acervatarum legum cumulo, Liv. 3, 34, 6; cf.: hostium coacervatorum, id. 22, 7, 5; 5, 48, 3: corpus obrutum superstratis Gallorum cumulis, id. 9, 29, 19; and: armorum cumulos coacervare id. 5, 39, 1: caesorum corporum, id. 22, 59, 3: saxei, Plin. 31, 10, 46, § 111: eminens (aquae in poculis), id. 2, 65, 65, § 163: aquarum, Ov. M. 15, 508: pulveris, id. ib. 14, 137: harenae, Verg. G. 1, 105: insequitur cumulo praeruptus aquae mons. follows with its mass, id. A. 1, 105; cf. id. ib. 2, 498.
  2. II. A heap added to an accumulated mass or to a full measure (cf. Paul. ex Fest. s. v. auctarium, p. 14, 17 Müll.), a surplus, overplus, accession, addition, increase; a summit, point, crown, etc., Cic. Prov. Cons. 11, 26: ut ad illam praedam damnatio Sex. Roscii velut cumulus accedat, id. Rosc. Am. 3, 8; cf.: ad summam laetitiam meam magnus ex illius adventu cumulus accedet, id. Att. 4, 19 (18): cumulus commendationis tuae, id. ib. 16, 3, 3; and: cui gloriae amplior adhuc cumulus accessit, Suet. Tib. 17: accesserint in cumulum manubiae vestrorum imperatorum, as an addition, Cic. Agr. 2, 23, 62: aliquem cumulum artibus adferre, id. de Or. 3, 35, 143: magnum beneficium tuum magno cumulo auxeris, id. Fam. 13, 62 fin.; cf. Ov. M. 11, 206: Otho pontificatus honoratis jam senibus cumulum dignitatis addidit, Tac. H. 1, 77: mille equites, cumulus prosperis aut subsidium laborantibus, ducerentur, id. ib. 2, 24 fin.: pro mercedis cumulo, Cic. Att. 1, 16, 5; Ov. M. 14, 472.
    1. B. In rhet.: peroratio, quam cumulum quidam, alii conclusionem vocant, Quint. 6, 1, 1; cf. id. 7, prooem. § 1; 8, 3, 88.