Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

confūsĭo, ōnis, f. [confundo].

  1. I. A mingling.
    1. A. Prop.: si duorum materiae ex voluntate dominorum confusae sint, totum id corpus quod ex confusione fit, etc., Just. Inst. 2, 1, 27; Dig. 6, 1, 23, § 5: colorum, App. de Mundo, p. 66, 24, 2.
      1. 2. Concr., a mixture, union: arcum esse multarum imaginum solis confusiones, Sen. Q. N. 1, 3, 5.
    2. B. Trop.
      1. 1. A mingling, mixing, uniting, combining (rare): haec conjunctio confusioque virtutum, Cic. Fin. 5, 23, 67.
        Far more freq., and in good prose,
      2. 2. A confounding, confusion, disorder: religionum, Cic. Leg. 2, 10, 25: virtutum, id. Fin. 5, 23, 67: temporum, id. Off. 2, 19, 65: suffragiorum (i. e. not according to centuries, but viritim), id. Mur. 23, 47 (cf.: confusum suffragium, Liv. 26, 18, 9): perturbatio et confusio vitae, Cic. N. D. 1, 2, 3; cf. Quint. 3, 6, 29: populi, Vell. 2, 124; Quint. 12, 5, 3; Tac. H. 3, 38; Plin. Ep. 1, 22, 12: multi circuli et indecora confusio, id. ib. 3, 20, 4; id. Pan. 86, 3: vultus, Petr. 101, 8.
  2. II. (Acc. to confundo, II. B.) Oris, a reddening, blushing, Tac. H. 4, 40.