Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. certo, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [cerno], to decide something by a contest (cf. cerno, II. C. b.); hence, to fight, struggle, contend, combat, implying great exertion, and usually a measuring of strength (class. in prose and poetry; most freq. in a trop. signif.; syn.: decerto, contendo).

  1. I. Of a physical contest of strength; mostly of battle: utrum igitur utilius Fabricioarmis cum hoste certare, an venenis? Cic. Off. 3, 22, 87: adulescentium greges Lacedaemone videmus ipsi incredibili contentione certantis pugnis, calcibus, unguibus, morsu denique, id. Tusc. 5, 27, 77: manu, Sall. H. 2, 41, 6 Dietsch: proelio, id. J. 81, 3: cum Gallis pro salute, id. ib. 114, 2; cf. Tac. Agr. 5: de ambiguo agro bello, Liv. 3, 71, 2: de imperio cum populo Romano, Cic. de Or. 2, 18, 76: de principatu armis, Tac. H. 2, 47; cf. Suet. Vesp. 5: odiis etiam prope majoribus certarunt quam viribus, Liv. 21, 1, 3: acie, Verg. A. 2, 30 et saep.
    Impers.: dignus quicum certetur, Pac. ap. Non. p. 473, 16: certatur limine in ipso Ausoniae, Verg. A. 10, 355; 11, 313: die quo Bedriaci certabatur, Tac. H. 2, 50: quā in parte rex pugnae affuit, ibi aliquamdiu certatum, Sall. J. 74, 3: in cujus (amnis) transgressu multum certato pervicit Vardanes, Tac. A. 11, 10; id. H. 4, 61.
    Mostly poet. in pass.: certata lite deorum Ambracia (for the possession of which Apollo. Diana, and Hercules contended), Ov. M. 13, 713: certatus nobis orbis (i. e. de quo certavimus), Sil. 17, 342; cf. II. infra.
  2. II. Out of the sphere of milit. operations, to contend, struggle, strive, emulate, vie with: certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 85 Vahl.): haut doctis dictis certantes sed maledictis, Enn. ap. Gell. 20, 10, 4 (Ann. v. 274 ib.): minis mecum, minaciis, Plaut. Truc. 5, 56: malitiā tecum, id. Pers. 2, 2, 56: benedictis, Ter. Phorm. prol. 20: certare ingenio, contendere nobilitate, Lucr. 2, 11: cum aliquo dicacitate, Cic. Brut. 46, 172: officiis inter se, id. Fam. 7, 31, 1; cf.: certatum inter collegas maledictis, Liv. 5, 8, 13; and: eo modo inter se duo imperatores certabant, Sall. J. 52, 1: cum civibus de virtute, id. C. 9, 2: pro sua quisque potentia, id. ib. 38, 3: contumaciā adversus contemnentes humilitatem suam nobiles certavit (Licinius), Liv. 9, 46, 4: cum usuris fructibus praediorum, to contend against interest (to strive to pay interest) with the produce of estates, Cic. Cat. 2, 8, 18: cum a Cheruscis Longobardisque pro antiquo decore aut recenti libertate; et contra, augendae dominationi certaretur, Tac. A. 2, 46: ob hircum, Hor. A. P. 220: joco, id. C. 2, 12, 18: mero, id. ib. 4, 1, 31: animis iniquis, Verg. A. 10, 7: parsimoniā et vigiliis et labore cum ultimis militum, Liv. 34, 18, 5: sententiis, Tac. A. 1, 29 al.: ut si nautae certarent, quis eorum potissimum gubernaret, Cic. Off. 1, 25, 87: mos gentis est, equitare jaculari cursu cum aequalibus certare, Sall. J. 6, 1: dic mecum quo pignore certes, Verg. E. 3, 31: celeri sagittā, id. A. 5, 485: certemus, spinas animone ego fortius an tu Evellas agro, Hor. Ep. 1, 14, 4.
    Poet., with acc.: hanc rem ( = de hac re), Sedigit. ap. Gell. 15, 24; cf. in pass.: cui (multae) certandae cum dies advenisset, Liv. 25, 3, 14.
    With dat. instead of cum: solus tibi certat Amyntas, Verg. E. 5, 8; Hor. S. 2, 5, 19; id. Epod. 11, 18; 2, 20; id. C. 2, 6, 15; Verg. E. 8, 55; id. G. 2, 138; Ov. M. 14, 794.
      1. 2. Particularly of judicial disputations, to contend at law: inter se, Cic. Verr. 2, 2, 16, § 39; cf. id. ib. 2, 2, 13, § 32: in centumvirali judicio, id. de Or. 1, 39, 177: si a duumviris provocarit, provocatione certato, Liv. 1, 26, 6: si quid se judice certes, Hor. S. 2, 1, 49: foro si res certabitur olim, id. ib. 2, 5, 27.
      2. 3. With inf. (mostly poet.), to strive to do something, to labor, endeavor, struggle earnestly, to exert one’s self: certantes ad summum succedere honorem, Lucr. 5, 1123; so, inter se cernere, id. 5, 394: dimittere se (nubes), id. 6, 509: populum alium suorum sepelire, id. 6, 1247: Phoebum superare canendo, Verg. E. 5, 9: superare, Ov. M. 5, 394: vincere, Verg. A. 5, 194: tollere (hunc) tergeminis honoribus, Hor. C. 1, 1, 8: inter se eruere quercum, Verg. A. 4, 443: certat quisque evadere, Curt. 9, 4, 33: frangere fluctus, Plin. Pan. 81 fin.; Sil. 13, 222; Stat. S. 5, 3, 191.