Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word arridebat could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

ar-rīdĕo (adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.

  1. I. Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass.
          1. (α) Absol.: si non arriderent, dentis ut restringerent, Plaut. Capt. 3, 1, 26: oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui, id. Truc. 2, 1, 14: cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici, Cic. Tusc. 5, 20, 60: Hic cum adrisisset ipse Crassus, id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.: Cum risi, arrides, Ov. M. 3, 459: Cum adrisissent, discessimus, Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.
          2. (β) With dat.: Tum mi aedes quoque arridebant, Plaut. As. 1, 3, 55: si dentibus adrident, Hor. A. P. 101: nulli laedere os, arridere omnibus, Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19: vix notis familiariter arridere, Liv. 41, 20.
          3. (γ) With acc.: video quid adriseris, Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.
          4. (δ) Pass.: si adriderentur, esset id ipsum Atticorum, Cic. Opt. Gen. 4, 11 (B. and K., riderentur).
  2. II. Trop.
    1. A. Subject., to be favorable, kindly disposed to one: cum tempestas adridet, Lucr. 2, 32: et quandoque mihi Fortunae adriserit hora, Petr. 133, 3, 12.
    2. B. Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please: inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet, Cic. Att. 13, 21: quibus haec adridere velim, Hor. S. 1, 10, 89.