Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ar-rīdĕo (adr-, Lachm., B. and K., Halm, K. and H.; arr-, Fleck., Merk., Weissenb.), rīsi, rīsum, 2, v. n., to laugh at or with, to smile at or upon, especially approvingly.

  1. I. Lit., constr. absol. or with dat., more rarely with acc.; also pass.
          1. (α) Absol.: si non arriderent, dentis ut restringerent, Plaut. Capt. 3, 1, 26: oportet lenam probam arridere Quisquis veniat, blandeque alloqui, id. Truc. 2, 1, 14: cum quidam familiaris (Dionysii) jocans dixisset: huic (juveni) quidem certe vitam tuam committis, adrisissetque adulescens, utrumque jussit interfici, Cic. Tusc. 5, 20, 60: Hic cum adrisisset ipse Crassus, id. de Or. 2, 56, 229; id. Rep. 6, 12 fin.; Tac. Or. 42 fin.: Cum risi, arrides, Ov. M. 3, 459: Cum adrisissent, discessimus, Tac. Or. 42; so * Vulg. Dan. 14, 6.
          2. (β) With dat.: Tum mi aedes quoque arridebant, Plaut. As. 1, 3, 55: si dentibus adrident, Hor. A. P. 101: nulli laedere os, arridere omnibus, Ter. Ad. 5, 4, 10; id. Eun. 2, 2, 19: vix notis familiariter arridere, Liv. 41, 20.
          3. (γ) With acc.: video quid adriseris, Cic. N. D. 1, 28, 79: Cn. Flavius id adrisit, laughed at this, Piso ap. Gell. 6, 9 fin.: vos nunc alloquitur, vos nunc adridet ocellis, Val. Cato Dir. 108.
          4. (δ) Pass.: si adriderentur, esset id ipsum Atticorum, Cic. Opt. Gen. 4, 11 (B. and K., riderentur).
  2. II. Trop.
    1. A. Subject., to be favorable, kindly disposed to one: cum tempestas adridet, Lucr. 2, 32: et quandoque mihi Fortunae adriserit hora, Petr. 133, 3, 12.
    2. B. Object. (i. e. in reference to the effect produced), to be pleasing to, to please: inhibere illud tuum, quod valde mihi adriserat, vehementer displicet, Cic. Att. 13, 21: quibus haec adridere velim, Hor. S. 1, 10, 89.