Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

aequo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [aequus].

  1. I. Act., to make one thing equal to another; constr. with cum and (in gen. in the histt.) with dat., and with cop. conj. (cf. adaequo).
          1. (α) With cum: inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarent, Cic. Leg. 3, 10: cum suas quisque opes cum potentissimis aequari videat, Caes. B. G. 6, 22: numerum (corporum) cum navibus, Verg. A. 1, 193.
          2. (β) With dat.: Insedabiliter sitis arida, corpora mersans, Aequabat multum parvis umoribus imbrem, an unquenchable, burning thirst … made the most copious stream seem to them as only a few drops, Lucr. 6, 1176: per somnum vinumque dies noctibus aequare, Liv. 31, 41: aequavit togatus armati gloriam collegae, id. 4, 10, 8: cujus magnitudini semper animum aequavit, id. 33, 21, 3 (but in id. 6, 20, 8, facta dictis aequando, dictis is abl.; v Weissenb. ad h. l.); Vell. 2, 127; aequare solo templum, to level with the ground, Tac. A. 1, 51; so domum, Quint. 3, 7, 20, and Aur. Vict. Vir. lllustr. 17. 5; and in an extended sense: Scipio Numantiam excisam aequavit solo, Vell. 2, 4.
            Hence, trop.: solo aequandae sunt dictaturae consulatusque, entirely abolished, Liv 6, 18.
          3. (γ) With cop. conj.: Curios aequare Fabriciosque, Aur. Vict. Caes. 18, 2.
            Poet.: si protinus illum Aequāsset nocti ludum, had played through the whole night, Verg. A. 9, 338.
            Hence also,
    1. B. In comparison, to place a thing on an equality with, to compare.; in Cic. with cum; later with dat.: aequare et conferre scelera alicujus cum aliis, Cic. Verr. 1, 1, 8: ne aequaveritis Hannibali Philippum, ne Carthaginiensibus Macedonas: Pyrrho certe aequabitis, Liv. 31, 7: Deum homini non aequabo, Vulg. Job, 32, 21: quis in nubibus aequabitur Domino, ib. Psa. 88, 7.
    2. C. Of places, to make level, even, or smooth: aequata agri planities, Cic. Verr. 2, 4, 48; and trop.: aequato discrimine, at an equal distance, Lucr. 5, 690: aequato omnium periculo, Caes. B. G. 1, 25: aequato Marte, Liv. 1, 25: aequato jure omnium, id. 2, 3.
      Poet.: ibant aequati numero, divided into equal parts, Verg. A. 7, 698: foedera regum Vel Gabiis vel cum rigidis aequata Sabinis, i. e. aequis legibus icta, Hor. Ep. 2, 1, 25; cf.: si foedus est, si societas aequatio juris estcur non omnia aequantur? placed in the same circumstances? Liv. 8, 4.
    3. D. T. t.
      1. 1. Aequare frontem, milit. t., to make an equal front, Liv. 5, 38: aequatis frontibus, Tib. 4, 1, 102; v. frons.
      2. 2. Aequare sortes, to see that the lots are equal in number to those who draw, of the same material, and each with a different name. The classical passage for this phrase is Plaut. Cas. 2, 6, 35: conicite sortes: uxor, aequa (sc. eas); v. the preceding verses. So Cic. Fragm. Or. Corn. 1, p. 449 Orell.: dum sitella defertur, dum aequantur sortes, dum sortitio fit, etc.
  2. II. Neutr. or act., to become equal to one, to equal, come up to, attain to (mostly in the histt.); constr. with dat., but oftener with acc. (cf. adaequo and aequipero, and Zumpt, § 389, 1): qui jam illis fere aequārunt, Cic. Off. 1, 1, 3; Ov. M. 6, 21: ea arte aequāsset superiores reges, ni, etc., Liv. 1, 53; so, cursu equum, id. 31, 35; for which Curtius: cursum alicujus, 4, 1: gloriam alicujus, Suet. Caes. 55: eam picturam imitati sunt multi, aequavit nemo, Plin. 35, 11, 40, § 126; Luc. 3, 456.
    Poet.: sagitta aequans ventos, like the winds in swiftness, Verg. A. 10, 248: valet nondum munia comparis Aequare (juvenca), i. e. cannot yet draw even with her mate, Hor. C. 2, 5, 2.