Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

făcētus, a, um, adj. [root fa- of fari; Sanscr. bhā-, shine, appear; Gr. φα- in φημί, φαίνω; strengthened făc, as in fax, facies], well-made, choice, elegant, fine.

  1. I. Lit. (very rare): nae illi sunt pedes faceti ac deliciis ingredienti molles, Brutus ap. Quint. 6, 3, 20: facetis victibus vivere, Plaut. Most. 1, 1, 43.
  2. II. Trop.
    1. A. Of behavior, fine, courteous, polite, gentle (very rare): vir facetus atque magnificus, Plaut. Most. 2, 2, 84: mulier commoda et faceta, Ter. Heaut. 3, 2, 11: ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta, Hor. Ep. 1, 6, 55: est qui (ambulet tunicis) subductis usque facetus, i. e. who thinks to be very fine, id. S. 1, 2, 26.
    2. B. Of speech.
      1. * 1. Elegant, fine: molle atque facetum Vergilio annuerunt gaudentes rure Camenae, Hor. S. 1, 10, 44; cf.: decoris hanc et excultae cujusdam elegantiae appellationem (faceti) puto, Quint. 6, 3, 20.
      2. 2. Merry, witty, jocose, humorous, facetious (the predominant signif. of the word).
        1. a. Of persons: dulcem et facetum festivique sermonis atque in omni sermone simulatorem, quem εἴρωνα Graeci nominarunt, Socratem accepimus, Cic. Off. 1, 30, 108: elegantes, faceti, id. Brut. 16, 63: esse quamvis facetum atque salsum, id. de Or. 2, 56, 228: in altercando cum aliquo aculeo et maledicto facetus, id. Brut. 47, 173: imitatores et narratores faceti, id. de Or. 2, 54, 219: etiam quodam loco facetus esse voluisti, id. Phil. 2, 8, 20: conviva joco mordente facetus, Juv. 9, 10 et saep.
        2. b. Of inanim. and abstr. things: duplex omnino est jocandi genus: unum illiberale, petulans, flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum, Cic. Off. 1, 29, 104: ironia faceta et elegans, id. Brut. 85, 292: faceta et urbana innumerabilia, id. de Or. 2, 56, 227: sermo, id. ib. 1, 8, 32: dictum, id. ib. 2, 54, 219: joci, Just. 39, 2.
          Comp.: Quo facetior videare, Lucil. ap. Fest. s. v. REDARGUISSE, p. 273, 10 Müll.
          Sup.: Aristophanes facetissimus poëta veteris comoediae, Cic. Leg. 2, 15, 37: argutiae facetissimi salis, Plin. 35, 10, 37, § 117.
          Hence, adv.: făcēte,
      1. 1. (Acc. to II. A.) Finely, properly, elegantly (anteclass.): hanc ego rem exorsus sum facete et callide, Plaut. Pers. 4, 1, 7; id. Mil. 1, 1, 39; id. Stich. 1, 3, 114: facete dictum, well said! good! id. Capt. 1, 2, 73; Ter. Eun. 2, 2, 57; 3, 1, 37.
      2. 2. (Acc. to II. B.) Wittily, pleasantly, humorously, facetiously (class.): numquam tam male est Siculis, quin aliquid facete et commode dicant, Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95: facete et urbane Stoicos ridere, id. Fin. 1, 11, 39: multa colligere ridicule ac facete, id. de Or. 1, 57, 243: praeclare et apposite et facete scripsit, Gell. 2, 23, 11: (Cicero) plura quam quisquam dixit facete, Quint. 6, 3, 4.
        Comp.: nos ab isto nebulone facetius eludimur, Cic. Rosc. Am. 44, 128: disputare, id. de Or. 2, 54, 217.
        Sup.: noster hic facetissime tres de jure civili libellos tribus legendos dedit, Cic. de Or. 2, 55, 223: dicere, Plin. Ep. 1, 9 fin.: ludere, id. ib. 9, 22, 2.