Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-caedes, ium (sing. abl. concaede, Amm. 16, 12, 15), f., an abattis, barricade of felled trees (post-Aug.), Amm. 16, 12, 15; 17, 10, 6.
Plur., Veg. Mil. 3, 22; Tac. A. 1, 50; Amm. 16, 11, 8.

2. con-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut up, cut through, cut away, cut to pieces, to bring to ruin, destroy, etc. (class. in prose and poetry).

  1. I. Prop.
    1. A. In gen.: nervos, Cic. Fl. 30, 73: corpus in partes, Petr. 141, 2: vitulum Ajax, id. 59 fin.: ligna, Ov. F. 2, 647: agrum umidiorem fossis, Plin. 18, 6, 8, § 47: concidere et cremare naves, to break up, Liv. 38, 39, 2: essedum argenteum, Suet. Claud. 16: haec minute, Col. 12, 22.
    2. B. In partic.
      1. 1. To cut to pieces, for to beat severely, cudgel soundly: aliquem virgis, Cic. Verr. 2, 1, 47, § 122: loris, Juv. 6, 413: pugnis, id. 3, 300.
      2. 2. To cut to pieces in war, to cut down, destroy, kill: hi novissimos adorti magnam multitudinem eorum fugientium conciderunt, Caes. B. G. 2, 11: eos inopinantes adgressus magnam partem eorum concidit, id. ib. 1, 12; so Cic. Prov. Cons. 4, 9; id. Att. 5, 16, 4; Nep. Dion, 10, 1; id. Dat. 6, 6; id. Hann. 3, 4.
      3. 3. In mal. part. (cf. caedo, I. B. 3.), to lie with, Pompon. ap. Non. p. 166, 2; hence caede, concide, in a double sense as an address to gladiators, Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155 Zumpt; cf. Lampr. Elag. 10.
  2. II. Trop.
    1. A. Of discourse, to divide minutely, dismember, render feeble: nec minutos numeros sequens concidat delumbetque sententias, Cic. Or. 69, 231; cf.: (sunt qui) infringendis concidendisque numeris in quoddam genus abjectum incidant, id. ib. 69, 230; so also Quint. praef. § 24; cf. id. 3, 11, 21; 5, 10, 91; 11, 3, 53 al.
    2. B. To strike down, to prostrate, ruin, destroy, annul, by word or deed: omnem auctoritatem universi ordinis, Cic. de Or. 3, 1, 4: Antonium decretis vestris, id. Phil. 5, 11, 28: Vatinium arbitratu nostro, to annihilate, id. Q. Fr. 2, 4, 1; cf.: Sevius adlisus est, ceteri conciduntur, are condemned, id. ib. 2, 4, 6: Timocraten totis voluminibus, to confute, id. N. D. 1, 33, 93: testamentum, to revoke, Dig. 28, 4, 1.
      1. * 2. In Plaut., to deceive, cheat, defraud: em istic homo te articulatim concidit, Plaut. Ep. 3, 4, 52 Ritschl.
        Hence, concīsus, a, um, P. a. (in acc. with II. A.), divided, broken up, short, concise: sententiae, Cic. Brut. 17, 66: concisae et angustae disputationes, id. de Or. 2, 14, 61: brevitas, id. ib. 3, 53, 202: brevia illa atque concisa, Quint. 10, 7, 10; cf. thus with brevis, id. 6, 4, 2; and (opp. perpetuus) id. 2, 20, 7; 2, 21, 13; Cic. de Or. 2, 80, 327.
        Transf. of the orator Thrasymachus, Cic. Or. 13, 40.
        Comp.: insonuerit vox tubae longior atque concisior, Vulg. Jos. 6, 5.
        Adv.: concīsē, briefly, concisely: (philosophia) non tam est minute atque concise in actionibus utendum, etc., Quint. 12, 2, 11: ululare, Vulg. Num. 10, 7.