Lewis & Short

adjūtōrĭum, i, n. [adjutor], help, aid, assistance, support (rare; prob. not before the Aug. per.): magnam Thracum manum in adjutorium belli secum trahebat, Vell. 2, 112 Ruhnk.: ignis, Sen. Ep. 31: juris, Quint. 3, 6, 83.
In plur., Col. 12 praef.