Lewis & Short

circum-flŭo, xi, 3, v. n. and

  1. I. a., to flow round (class. in prose and poetry).
          1. (α) Neutr.: in poculis repletis circumfluere quod supersit, flows over all around, Plin. 2, 65, 68, § 163; cf. Curt. 8, 8, 12.
          2. (β) Act.: utrumque latus circumfluit aequoris unda, Ov. M. 13, 779: Cariam circumfluunt Maeander et Orsinus, Plin. 5, 29, 29, § 108; cf.: cum aliae aquae subterfluant terras, aliae circumfluant, Sen. Q. N. 3, 30, 4; Dig. 41, 1, 30, § 2; Ov. M. 3, 74: cum (oceanus) omnis terras circumfluat, Gell. 12, 13, 20: Smyrna, quam circumfluit Meles fluvius, Mart. Cap. 6, § 686; Sen. Suas. 1, 4; 2, 5.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to flock around, encompass, surround: mulos circumfluxisse (lupum) et ungulis caedendo eum occidisse, Varr. R. R. 2, 9, 2: circumfluxit nos cervorum, aprorum, etc., multitudo, id. ib. 3, 13, 3; cf. robora (dracones), Luc. 3, 421.
    2. B. To be present or exist in rich abundance, to abound, overflow: circumfluentibus undique eloquentiae copiis, * Quint. 12, 10, 78: circumfluentibus quietae felicitatis insignibus, Just. 18, 7, 10.
      Also with acc. pers.: secundis rebus, quae circumfluunt vos, insanire coepistis, Curt. 10, 2, 2.
    3. C. Circumfluere aliquā re, like abundare, to overflow with, to have an abundance, to be rich in: omnibus copiis, atque in omnium rerum abundantiā vivere, Cic. Lael. 15, 52: circumfluens gloriā, id. Att. 2, 21, 3: Catilina circumfluens Arretinorum exercitu, id. Mur. 24, 49.
      Also absol.: circumfluere atque abundare, Cic. Verr. 2, 3, 4, § 9: insatiabilis avaritiae est, adhuc inplere velle, quod jam circumfluit, Curt. 8, 8, 12.
      Of too great copiousness of diction: nec redundans, nec circumfluens oratio, too copious, Cic. Brut. 55, 203.