Lewis & Short

2. vīsus, ūs, m. [video], a seeing, looking; a look, glance; the faculty or act of seeing, sight, vision.

  1. I. Lit.: feminas omnes visu nocere, quae duplices pupillas habent, Cic. Fragm. ap. Plin. 7, 2, 2, § 18: visu effascinare, Plin. 7, 2, 2, § 16: oculorum visus, Lucr. 5, 101; so quint. 1, 2, 11: corpus visu tactuque manifestum, id. 1, 4, 20: visus in duas acies (divisus est), Lact. Opif. Dei, 10, 10; Ambros. in Luc. 7, 113 al.
    In plur., Ov. F. 3, 406; Cael. Aur. Acut. 1, 15, 122; App. de Deo Socr. p. 43, 31.
  2. II. Transf.
    1. A. The sight, the organ of sight: spectare inocciduis visibus, with everwatchful eyes, Stat. Th. 6, 277.
    2. B. Object., a thing seen, a sight, appearance, an apparition, a vision: conspectus ab utrāque acie aliquanto augustior humano visu, Liv. 8, 9, 10: rite secundarent visus, Verg. A. 3, 36: inopino territa visu, Ov. M. 4, 232: nocturni visus, Liv. 8, 6, 11.
    3. C. Appearance, seeming, probability: multa esse probabilia, quae quamquam non perciperentur, tamen, quia visum haberent quendam insignem et illustrem, iis sapientis vita regeretur, Cic. N. D. 1, 5, 12.