Lewis & Short

tābĭfĭcus, a, um, adj. [tabes-facio], melting, dissolving, wasting, infectious, corroding: radii (solis), Lucr. 6, 737: venenum lentum atque tabificum, Suet. Tib. 73; so, seps, Luc. 9, 723: aër, id. 5, 911: urina, Plin. 8, 37, 56, § 134: sanies, Sil. 6, 276: caeli vitia, Sen. Oedip. 79: terram edisse his tabificum est, Plin. 8, 10, 10, § 29: tabificae mentis perturbationes, * Cic. Tusc. 4, 16, 36.