Lewis & Short

tābĕfăcĭo, fēci, 3, v. a. [tabes-facio], to melt, dissolve.
Trop.: tabefac audaciam virtutis eorum, Vulg. 1 Macc. 4, 32: vigilia honestatis tabefaciet carnes, subdue, id. Ecclus. 31, 1.
Hence, Part.: tābē̆factus, a, um, melted, dissolved (post-class.): tabefactis nivibus, Sol. 2 med.: cadaver in suo sanguine, Vulg. Jud. 14, 14.