Lewis & Short

2. suspectus, ūs, m. [1. suspicio], a looking up or upwards (poet. and in postAug. prose).

  1. I. Lit.: color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. 9, 38, 62, § 135: in suspectu esse, id. 37, 9, 40, § 123; 21, 8, 22, § 45.
    1. B. Poet., transf., a height: Tartarus ipse Bis patet in praeceps tantumQuantus ad aetherium caeli suspectus Olympum, Verg. A. 6, 579: turris erat vasto suspectu, id. ib. 9, 530.
  2. II. Trop., high regard or esteem, respect: honorum, Ov. F. 5, 31: nimius sui suspectus, Sen. Ben. 2, 26: facta ejus dictaque quanto meruit suspectu celebramus, id. Cons. ad Marc. 5, 2.
    Plur., Vitr. 7 praef. fin.