Lewis & Short

suppărum (sĭpărium, sĭpărum, sĭphărum), i, n., and suppărus (sĭ-phărus) i, m. [Oscan; orig., perh., linen stuff in gen.; hence],

  1. I. A linen garment worn by women: indutui alterum, quod subtus, a quo subucula: alterum quod supra, a quo supparus: nisi id, quod item dicunt Osce, Varr. L. L. 5, § 131 Müll.: supparus vestimentum puellare lineum, quod et subucula, id est camisia, dicitur: Afranius: puella non sum, supparo si induta sum, Fest. p. 311 ib.; cf. Non. 540, 14: quid istae, quae vesti quotannis nomina inveniunt nova … Indusiatam, patagiatam … Supparum aut subminiam, Plaut. Ep. 2, 2, 48: suppura angusta, Luc. 2, 364.
          1. (β) A linen garment worn by men: hic indutus supparum, Varr. ap. Non. 540, 15; cf. Non. 540, 8.
  2. II. = σίφαρος, a small sail on the foremast, a topsail: supparum appellant dolonem, velum minus in navi, ut acation majus, Fest. p. 340 Müll.: pandens Suppara velorum, Luc. 5, 428; Stat. S. 3, 2, 27; Sen. Ep. 77, 1; id. Herc. Oet. 698; id. Med. 327 al.
    Collat. form sippărum or sippărus, Sen. Ep. 77, 1 Haase.