Lewis & Short

sollĭcĭtātĭo (sōlĭc-), ōnis, f. [sollicito].

  1. I. Vexation, anxiety: nuptiarum, i. e. on account of, Ter. And. 1, 5, 26.
  2. II. An inciting, instigating, instigation (good prose): omnium, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 2: Allobrogum, Cic. Cat. 3, 9, 22: Diogenis, id. Clu. 19, 53.
    Plur.: sollicitationibus expugnari, seductions, allurements, Sen. Contr. 2, 15 med.: sollicitationibus periclitari, to find by trial, Caes. B. G. 2, 8 (dub.).