Lewis & Short

prae-sēmĭno, no perf., ātum, 1, v. a., to sow or plant beforehand (post-class.).

  1. I. Lit.: non nati sunt homines tamquam ex draconis dentibus praeseminati, Lact. 6, 10: vis naturalis, et quasi praeseminata, Aug Gen. ad Lit. 3, 14.
  2. II. Trop., to lay the foundation for, to prepare for, to undertake a thing: majora sibi praeseminans, Amm. 30, 2, 1; Ambros. Ep. 5, 3; Cassiod. Hist. Eccl. 6, 24.