prae-destĭno, āvi, ātum, 1, v. a.,
- I. to determine beforehand, to predestine (not ante-Aug.): triumphos, Liv. 45, 40 fin.: qui praedestinavit nos in adoptionem filiorum, Vulg. Eph. 1, 5: nuptiarum gaudia sibi, Auct. Paneg. ad Max. et Constant. 7: alicui trinam indolem, Prud. Cath. 12, 67; Augustin. Don. Persev. 21.
- II. To provide beforehand: cavea modico praedestinata pretio, App. M. 4, 15.