Lewis & Short

offĭcĭālis, e, adj. [officium], of or belonging to duty, office, or service, official (post-class.).

  1. I. Adj.: libri officiales, which treat of duties, Lact. 6, 11, 9; 6, 18, 15: operae, official performances, Dig. 38, 1, 6.
  2. II. Subst.: offĭcĭālis, is, m., a magistrate’s servant or attendant, an official (for the class. apparitor), App. M. 1, p. 113 fin.: praefecti, Dig. 36, 4, 5; Paul. Sent. 5, 12, 6: universi officiales diversorum officiorum, Cod. Th. 8, 7, 2; Inscr. Orell. 2952.
    1. B. In gen., a servant, attendant: aemulationi occurrant necesse est officiales suae, ira, discordia, odium, Tert. adv. Marc. 1, 25.