Lewis & Short

offōco (obf-; collat. form offuco; v. in the foll.), āre, v. a. [ob-faux], to strangle, choke, suffocate (post-class.): cum oflocan das invicem fauces praebuissent (al. effo candas), Flor. 2, 11, 6; Sen. Brev. Vit. 2, 3: quicumque fluctus ejus offocant, Tert. Idol. 24: offucare aquam in fauces ad sorbendum dare, Paul. ex Fest. p. 192 Müll.