nēquam, adj. indecl. [for ne-aequam, from aequus], worthless, good for nothing, wretched, vile, etc. (syn.: inutilis, pravus, vilis).
- I. In gen.: nequam esse oportet quoi, etc., Plaut. Bacch. 4, 2, 20; id. Trin. 4, 4, 29: piscis nequam est nisi recens, id. As. 1, 3, 26; id. Trin. 2, 4, 38: enthymema nequam et vitiosum, faulty, defective, Tiro ap. Gell. 6 (7), 3, 27; Paul. ex Fest. p. 165 Müll.
- II. In partic., of character, worthless, vile, bad; opp. frugi (cf. nebulo), Plaut. Ps. 1, 5, 53: malus et nequam es, id. As. 2, 2, 39: nequam homo et indiligens, id. Most. 1, 2, 23: liberti nequam et improbi, Cic. Rosc. Am. 45, 130: nihil nequius est, id. Pis. 27, 66: quid est nequius aut turpius? id. Tusc. 3, 17, 36: nequior factus, jamst usus aedium, Plaut. Most. 1, 2, 32: homo nequissimus, Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192; id. Att. 1, 16, 3.
So of licentious, dissolute persons: juvenes nequam facilesque puellae, Mart. 3, 69, 5.
Comp.: nequior omnibus libellis, id. 11, 15, 4.
As subst.: nē-quam, an injury, mischief, harm: vin’ tu illi nequam dare? an injury, a mischief, Plaut. Poen. 1, 1, 31: facere, id. ib. 3, 3, 44: nos nequam abs te habemus, id. Truc. 1, 2, 60.
Hence, adv.: nēquĭter, worthlessly, wretchedly, badly, miserably, etc. (class.): nequiter fricare genua, Plaut. As. 3, 3, 88; id. Am. 1, 3, 23: turpiter et nequiter facere, Cic. Tusc. 3, 17, 36: ille porro prave, nequiter, turpiter cenabat, id. Fin. 2, 8, 25: si quā per voluptatem nequiter feceritis, voluptas cito abibit: nequiter factum illud apud vos semper manebit, Cato ap. Gell. 16, 1, 4.
Comp.: utrum bellum susceptum sit nequius, an inconsultius gestum, dici non potest, Liv. 41, 7; Mart. 10, 77, 1.
Sup.: nequissime, Plin. 12, 25, 54, § 121.