Lewis & Short

† nautĕa, ae, f., = ναυτία (another form for ναυσία).

  1. * I. A qualm, nausea: nauteam facere, Plaut. ap. Paul. ex Fest. p. 165 Müll.
  2. II. An offensive liquid, perh. bilgewater = sentina: nautea est aqua de coriis, vel, quod est verius, aqua de sentinā, dicta a nautis, Non. 8, 6: nauteam Bibere malim, si necessum est, quam illanc oscularier, Plaut. As. 5, 2, 44; id. Curc. 1, 2, 5: hircus unctus nauteā, id. Cas. grex. fin.
    (Acc. to Opilius Aurelius ap. Paul. ex Fest. p. 165 Müll., nautea is a plant used by tanners: nauteam ait Opilius Aurelius herbam esse granis nigris, quā coriarii utuntur, a nave ductum nomen, quia nauseam facit, permutatione T et S; cf. ib. p. 164 ib.)