Lewis & Short

lymphātĭcus, a, um, adj. [lympha; cf. hydrophobia; hence, in gen.],

  1. I. distracted, frantic, panic-struck: pavor, a panic, Liv. 10, 28, 10; 7, 17, 3: metus, Sen. Ep. 13, 9: somnia, Plin. 26, 8, 34, § 52: elleborum medetur melancholicis, insanientibus, lymphaticis, id. 25, 5, 24, § 60.
  2. II. Transf.
    1. A. Comically: lymphatici nummi, that cannot keep quiet in one’s purse, as if mad, Plaut. Poen. 1, 2, 135 Weise (al. lymphati).
    2. B. lymphātĭcum, i, n., the disease of a lymphaticus, insanity: faxo actutum constiterit lymphaticum, Plaut. Poen. 1, 2, 136.