Lewis & Short

lympho, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [lympha].

  1. I. To water, dilute with water: admixto vino lymphato, id est, aqua temperato, Cael. Aur. Tard. 4, 3, 68.
  2. II. To drive out of one’s senses, to distract with fear, to make mad: urbem, Val. Fl. 3, 47: urbes incursibus, Stat. Th. 7, 113: hac herba pota lymphari homines, Plin. 24, 17, 102, § 164.
    As neutr.: lymphantes animi, driven crazy, mad, Plin. 27, 12, 83, § 107.
    Hence, lymphātus, a, um, P. a., distracted, crazy, beside one’s self, mad: exercitum pavor invasit: quippe lymphati trepidare coeperunt, Curt. 4, 12, 14: lymphati et attoniti, Liv. 7, 17, 3: repente lymphati destrictis gladiis invadunt, Tac. A. 1, 32: lymphatis caeco pavore animis, id. H. 1, 82: sine more furit lymphata per urbem, Verg. A. 7, 377: pectora, Ov. M. 11, 3: mens, Hor. C. 1, 37, 14: urbs, Stat. Th. 10, 557: lymphato cursu ruere, Sil. 1, 459.