Lewis & Short

2. lā̆tro, ōnis, m. [Gr. λάτρις, root λα-, λαϝ-, in λάω, λεία; cf. lucrum],

  1. I. a hired servant, hireling, mercenary, satellite, bodyguard, etc. (only ante-class.): haec effatus ibi, latrones dicta facessunt, Enn. ap. Non. 306, 23 (Ann. v. 60 Vahl.).
    Of mercenary soldiers: latrones, quos conduxi, Plaut. Mil. 4, 1, 3: nam hic latro in Sparta fuit, id. Poen. 3, 3, 50: latronem suam qui auro vitam venditat, id. Bacch. 1, 1, 20 Fleck.; cf.: fortunas suas coepere latrones Inter se memorare, Enn. ap. Non. 134, 29 (Ann. v. 528 Vahl.); cf. Varr. L. L. 7, p. 141 Müll., and the passage from Paul. ex Fest. infra.
  2. II. Transf.
    1. A. A freebooter, highwayman, robber, bandit, irregular soldier, brigand (opp. justi hostes). Liv. 40, 27, 10: latrones eos antiqui dicebant, qui conducti militabant. ἀπὸ τῆς λατρείας. At nunc viarum obsessores dicuntur, Paul. ex Fest. p. 118 Müll.: hostes hi sunt, qui nobis, aut quibus nos publice bellum decrevimus: ceteri latrones aut praedones sunt, Dig. 50, 16, 118: vos latrones et mendicos homines magni penditis? Plaut. Stich. 1, 2, 75: collecti ex praedonibus latronibusque Syriae, Caes. B. C. 3, 110; 3, 109 fin.; id. B. G. 3, 17: erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset, Cic. Phil. 2, 25, 62: non semper viator a latrone, non numquam etiam latro a viatore occiditur, Cic. Mil. 21, 55; cf.: cantabit vacuus coram latrone viator, Juv. 10, 22; 13, 145: ne quis fur esset, neu latro, Hor. S. 1, 3, 106: quin etiam leges latronum esse dicuntur, etc., Cic. Off. 2, 11, 40: quaestio latronum, Paul. Sent. 5, 16, 13: qui latronem caedem sibi inferentem, occiderit, id. ib. 5, 23, 8.
      Of an assassin, Val. Max. 5, 9, 4.
      Poet. of a hunter, Verg. A. 12, 7.
      Of a wolf, Phaedr. 1, 1, 4.
    2. B. For latrunculus, a chessman, a piece in the game of draughts or chess which represents a soldier; a man, pawn (poet.): latronum proelia, Ov. A. A. 3, 357: ludere bella latronum, Mart. 14, 20, 1; cf. vitreo latrone, id. 7, 72, 8.