lănĭātus, ūs, m. [1. lanio], a tearing in pieces, a mangling, lacerating.
- I. Lit. (rare but class.): ferarum, *Cic. Tusc. 1, 43, 104: avium, Amm. 24, 2, 8.
In plur.: avium ferarumque laniatibus objectus, Val. Max. 1, 6, 11: quid efferatius quam quod membra et artus debitoris brevissimo laniatu distrahantur, Gell. 20, 1, 19.
- II. Trop., anguish, remorse: si recludantur tyrannorum mentes, posse adspici laniatus, Tac. A. 6, 6.