Lewis & Short

irrĭgŭus (inr-), a, um, adj. [1. in-riguus], supplied with water.

  1. I. Lit.
    1. A. Pass., watered, well-watered, irriguous; full of water, wet, swampy: herba, Plaut. Trin. 1, 1, 9: hortus, Hor. S. 2, 4, 16: pratum, Prop. 1, 20, 37: campus, Luc. 4, 296: loca, Cels. 1, 3: regio irrigua fontibus, Plin. 5, 14, 15, § 70 (al. rigua).
    2. B. Act., poet., watering, irriguous: fons, Verg. G. 4, 32: aqua, Ov. Am. 2, 16, 2: aquae, Tib. 2, 1, 44.
  2. II. Transf., poet.
    1. A. Permeating, pervading: somnus, Pers. 5, 56: sopor, Claud. Cons. Hon. 6 praef. 10.
    2. B. Corpus mero, soaked, Hor. S. 2, 1, 9; cf.: inrigatus multo venas nectare, Phaedr. 4, 14, 9.
    3. C. Carmen, music produced by the water-organ, Auct. Aetnae, 295.
      As subst.: irrĭ-gŭa, ōrum, n. plur.
      1. 1. Overflowings: aquarum, Plin. 5, 4, 3, § 23.
      2. 2. Swamps, marshes, overflowed land: (Euphrates) distrahitur ad inrigua, Plin. 6, 26, 30, § 124.